mchc در آزمایش خون چیست؟ تفسیر بالا و پایین بودن m.c.h.c 

MCHC چیست و چه اهمیتی دارد؟

میانگین غلظت هموگلوبین گلبول قرمز یا به اختصار MCHC یکی از شاخص های مهم در آزمایش شمارش کامل خون (CBC) است. این شاخص میانگین غلظت هموگلوبین را در حجم مشخصی از گلبول های قرمز خون نشان می دهد. هموگلوبین پروتئین اصلی موجود در گلبول های قرمز است که وظیفه حمل اکسیژن از ریه ها به بافت های بدن و انتقال دی اکسید کربن از بافت ها به ریه ها را بر عهده دارد. MCHC به همراه سایر شاخص های گلبول قرمز مانند MCV (میانگین حجم گلبول قرمز) و MCH (میانگین هموگلوبین گلبول قرمز) اطلاعات ارزشمندی در مورد اندازه رنگ و غلظت هموگلوبین در گلبول های قرمز ارائه می دهد و به پزشکان در تشخیص و پیگیری انواع کم خونی و سایر اختلالات خونی کمک می کند.

آشنایی با آزمایش خون و شاخص MCHC

آزمایش شمارش کامل خون (CBC) یکی از رایج ترین و اساسی ترین آزمایش های خون است که اطلاعات جامعی در مورد اجزای مختلف خون از جمله گلبول های قرمز گلبول های سفید و پلاکت ها ارائه می دهد. MCHC به طور معمول به عنوان بخشی از این آزمایش درخواست می شود. برای انجام آزمایش CBC نمونه خون از ورید بازویی گرفته شده و به آزمایشگاه ارسال می شود. نتایج آزمایش معمولاً شامل طیف وسیعی از شاخص ها است که هر کدام اطلاعات خاصی را ارائه می دهند. محدوده نرمال MCHC به طور معمول بین ۳۲ تا ۳۶ گرم در دسی لیتر (g/dL) یا ۳۲۰ تا ۳۶۰ گرم در لیتر (g/L) است اما این محدوده ممکن است بسته به آزمایشگاه و روش های مورد استفاده کمی متفاوت باشد. تفسیر دقیق نتایج آزمایش CBC و MCHC باید توسط پزشک انجام شود زیرا پزشک با توجه به سابقه پزشکی علائم بالینی و سایر نتایج آزمایشگاهی بیمار می تواند تفسیر صحیح و جامعی ارائه دهد.

علل افزایش MCHC

افزایش MCHC یا هایپرکرومی وضعیتی است که در آن غلظت هموگلوبین در گلبول های قرمز بالاتر از حد نرمال است. اگرچه افزایش MCHC به اندازه کاهش آن شایع نیست اما می تواند نشان دهنده مشکلات جدی سلامتی باشد.

• اسفروسیتوز ارثی : یکی از شایع ترین علل افزایش MCHC اسفروسیتوز ارثی است. این بیماری یک اختلال ژنتیکی است که باعث می شود گلبول های قرمز به شکل کروی (اسفروسیت) درآیند و غشای آنها شکننده تر شود. این گلبول های قرمز کروی شکل حجم کمتری نسبت به گلبول های قرمز طبیعی دارند و به همین دلیل غلظت هموگلوبین در آنها افزایش می یابد. اسفروسیتوز ارثی می تواند باعث کم خونی همولیتیک (تخریب گلبول های قرمز) و علائمی مانند زردی خستگی و بزرگ شدن طحال شود.
• بیماری سلول داسی شکل : در بیماری سلول داسی شکل یک اختلال ژنتیکی دیگر هموگلوبین غیرطبیعی تولید می شود که باعث تغییر شکل گلبول های قرمز به شکل داسی می شود. این گلبول های قرمز داسی شکل شکننده بوده و عمر کوتاه تری دارند و می توانند عروق خونی کوچک را مسدود کنند و منجر به درد آسیب بافتی و افزایش MCHC شوند.
• سوختگی های شدید : سوختگی های شدید می توانند منجر به از دست دادن آب بدن و تغلیظ خون شوند. در نتیجه غلظت هموگلوبین و MCHC در خون افزایش می یابد.
• کم آبی شدید (دهیدراتاسیون) : کم آبی شدید نیز مانند سوختگی های شدید باعث تغلیظ خون و افزایش غلظت هموگلوبین و MCHC می شود.
• هموگلوبین C بیماری : این یک اختلال ارثی نادر است که باعث تولید نوع دیگری از هموگلوبین غیرطبیعی به نام هموگلوبین C می شود. این نوع هموگلوبین می تواند منجر به افزایش MCHC شود.
• برخی از انواع کم خونی همولیتیک خودایمنی : در کم خونی همولیتیک خودایمنی سیستم ایمنی بدن به اشتباه به گلبول های قرمز حمله می کند و باعث تخریب آنها می شود. در برخی موارد این نوع کم خونی می تواند با افزایش MCHC همراه باشد.

علائم افزایش MCHC

علائم افزایش MCHC به علت زمینه ای آن بستگی دارد. در بسیاری از موارد افزایش خفیف MCHC ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند و فقط در آزمایش خون به طور اتفاقی تشخیص داده شود. با این حال اگر افزایش MCHC به علت بیماری زمینه ای باشد علائم مرتبط با آن بیماری ممکن است ظاهر شوند. به عنوان مثال در اسفروسیتوز ارثی و بیماری سلول داسی شکل علائم می توانند شامل موارد زیر باشند :

• خستگی و ضعف : کم خونی ناشی از تخریب گلبول های قرمز می تواند منجر به خستگی و ضعف شود.
• زردی : تخریب گلبول های قرمز باعث آزاد شدن بیلی روبین (یک رنگدانه زرد) می شود که می تواند منجر به زرد شدن پوست و سفیدی چشم ها (زردی) شود.
• تنگی نفس : کمبود اکسیژن رسانی به بافت ها به دلیل کم خونی می تواند باعث تنگی نفس شود به خصوص در هنگام فعالیت بدنی.
• ضربان قلب سریع : بدن برای جبران کمبود اکسیژن ممکن است ضربان قلب را افزایش دهد.
• بزرگ شدن طحال : در برخی از بیماری های همولیتیک طحال ممکن است برای مقابله با تخریب گلبول های قرمز بزرگ شود.
• درد شکم : به خصوص در بیماری سلول داسی شکل انسداد عروق خونی کوچک می تواند منجر به درد شکم شود.
• سایر علائم : بسته به بیماری زمینه ای علائم دیگری مانند ادرار تیره سرگیجه سردرد و مشکلات رشد در کودکان نیز ممکن است رخ دهد.

علل کاهش MCHC

کاهش MCHC یا هیپوکرومی وضعیتی است که در آن غلظت هموگلوبین در گلبول های قرمز کمتر از حد نرمال است. این وضعیت معمولاً نشان دهنده این است که گلبول های قرمز به اندازه کافی هموگلوبین تولید نمی کنند و در نتیجه رنگ پریده تر از حد معمول هستند. پایین بودن mchc در آزمایش خون بسیار شایع تر از افزایش آن است و اغلب با انواع مختلف کم خونی مرتبط است.

• کمبود آهن : شایع ترین علت کاهش MCHC کمبود آهن است. آهن ماده معدنی ضروری برای ساخت هموگلوبین است. کمبود آهن می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی ناکافی آهن جذب ضعیف آهن از روده افزایش نیاز به آهن (مانند دوران بارداری و شیردهی) یا از دست دادن خون مزمن (مانند خونریزی گوارشی یا خونریزی شدید قاعدگی) باشد.
• تالاسمی : تالاسمی گروهی از اختلالات ژنتیکی است که بر تولید هموگلوبین تأثیر می گذارد. در تالاسمی بدن به اندازه کافی هموگلوبین تولید نمی کند و یا هموگلوبین غیرطبیعی تولید می کند که منجر به کم خونی هیپوکرومیک (با MCHC پایین) می شود. تالاسمی انواع مختلفی دارد که شدت آنها متفاوت است از انواع خفیف که ممکن است بدون علامت باشند تا انواع شدید که نیاز به درمان های پیچیده دارند.
• کم خونی سیدروبلاستیک : این گروه از اختلالات خونی با اختلال در استفاده از آهن برای ساخت هموگلوبین مشخص می شوند. در کم خونی سیدروبلاستیک آهن در میتوکندری های گلبول های قرمز در حال تکامل تجمع می یابد و نمی تواند به طور مؤثر در ساخت هموگلوبین به کار رود. این وضعیت می تواند منجر به کم خونی هیپوکرومیک شود. کم خونی سیدروبلاستیک می تواند ارثی یا اکتسابی باشد (ناشی از داروها سموم یا بیماری های دیگر).
• کم خونی ناشی از بیماری های مزمن : بسیاری از بیماری های مزمن مانند بیماری های التهابی (مانند آرتریت روماتوئید و بیماری التهابی روده) عفونت های مزمن بیماری های کلیوی مزمن و سرطان ها می توانند منجر به کم خونی شوند که اغلب با کاهش MCHC همراه است. در این نوع کم خونی التهاب مزمن باعث اختلال در متابولیسم آهن و کاهش تولید گلبول های قرمز می شود.
• مسمومیت با سرب : سرب یک فلز سنگین سمی است که می تواند بر تولید هموگلوبین تأثیر بگذارد و منجر به کم خونی هیپوکرومیک شود. مسمومیت با سرب می تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض منابع سرب مانند رنگ های قدیمی حاوی سرب لوله های آب سربی یا محیط های صنعتی آلوده به سرب باشد.

علائم کاهش MCHC

علائم کاهش MCHC نیز مانند افزایش آن به علت زمینه ای و شدت کم خونی بستگی دارد. در بسیاری از موارد کاهش خفیف MCHC ممکن است علائم واضحی ایجاد نکند. با این حال با پیشرفت کم خونی علائم زیر ممکن است ظاهر شوند :

• خستگی و ضعف : کمبود هموگلوبین و کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها منجر به خستگی و ضعف عمومی می شود.
• رنگ پریدگی پوست : به دلیل کاهش هموگلوبین پوست ممکن است رنگ پریده تر از حد معمول به نظر برسد به خصوص در نواحی مانند لب ها لثه ها و بستر ناخن.
• تنگی نفس : کمبود اکسیژن رسانی به بافت ها می تواند باعث تنگی نفس شود به ویژه در هنگام فعالیت بدنی.
• سرگیجه و سبکی سر : کمبود اکسیژن رسانی به مغز می تواند منجر به سرگیجه و احساس سبکی سر شود.
• سردرد : کم خونی می تواند باعث سردرد شود.
• ضربان قلب سریع : بدن برای جبران کمبود اکسیژن ممکن است ضربان قلب را افزایش دهد.
• تمایل به خوردن مواد غیرخوراکی (پیکا) : در کمبود آهن شدید برخی افراد ممکن است تمایل غیرطبیعی به خوردن مواد غیرخوراکی مانند یخ خاک نشاسته یا کاغذ پیدا کنند (پیکا).
• سایر علائم : بسته به علت زمینه ای کم خونی علائم دیگری مانند ریزش مو شکنندگی ناخن ها زخم های دهانی سندرم پای بی قرار و مشکلات تمرکز نیز ممکن است رخ دهد.

تشخیص اختلالات MCHC

تشخیص اختلالات MCHC معمولاً با انجام آزمایش شمارش کامل خون (CBC) آغاز می شود. اگر نتیجه آزمایش MCHC خارج از محدوده نرمال باشد (بالا یا پایین) پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را برای تعیین علت زمینه ای درخواست کند. این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر باشند :

• آزمایش اسمیر خون محیطی : در این آزمایش یک نمونه خون روی لام میکروسکوپی پخش شده و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. این آزمایش به پزشک اجازه می دهد تا شکل اندازه و رنگ گلبول های قرمز را به طور مستقیم مشاهده کند و ناهنجاری هایی مانند اسفروسیت ها (در اسفروسیتوز ارثی) یا سلول های داسی شکل (در بیماری سلول داسی شکل) را شناسایی کند. همچنین در کم خونی هیپوکرومیک گلبول های قرمز رنگ پریده تر از حد معمول به نظر می رسند.
• آزمایش های آهن : برای تشخیص کمبود آهن آزمایش های مختلفی مانند اندازه گیری سطح آهن سرم فریتین سرم (نشان دهنده ذخایر آهن بدن) ظرفیت تام اتصال به آهن (TIBC) و درصد اشباع ترانسفرین انجام می شود.
• آزمایش هموگلوبین الکتروفورز : این آزمایش برای تشخیص انواع هموگلوبین غیرطبیعی مانند هموگلوبین S (در بیماری سلول داسی شکل) و هموگلوبین C (در بیماری هموگلوبین C) استفاده می شود. همچنین برای تشخیص تالاسمی نیز کاربرد دارد.
• آزمایش DNA : در برخی موارد به ویژه برای تشخیص اختلالات ژنتیکی مانند اسفروسیتوز ارثی بیماری سلول داسی شکل و تالاسمی آزمایش های DNA ممکن است برای شناسایی جهش های ژنتیکی خاص انجام شود.
• آزمایش های مغز استخوان : در موارد نادر و پیچیده به ویژه برای تشخیص کم خونی سیدروبلاستیک یا سایر اختلالات مغز استخوان ممکن است نیاز به نمونه برداری از مغز استخوان (آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان) باشد.
• سایر آزمایش ها : بسته به علائم و یافته های اولیه پزشک ممکن است آزمایش های دیگری مانند آزمایش های کبدی آزمایش های کلیوی آزمایش های التهابی آزمایش های بررسی خونریزی گوارشی و غیره را درخواست کند تا علت زمینه ای اختلال MCHC را مشخص کند.

درمان اختلالات MCHC

درمان اختلالات MCHC به علت زمینه ای آن بستگی دارد. هدف اصلی درمان رفع علت اصلی اختلال و بهبود وضعیت کم خونی یا سایر مشکلات مرتبط است.

درمان افزایش MCHC :

• اسفروسیتوز ارثی : درمان اصلی اسفروسیتوز ارثی برداشتن طحال (اسپلنکتومی) است. برداشتن طحال می تواند به کاهش تخریب گلبول های قرمز و بهبود کم خونی کمک کند. با این حال اسپلنکتومی خطر عفونت را افزایش می دهد بنابراین واکسیناسیون قبل و بعد از عمل توصیه می شود. در موارد خفیف تر ممکن است نیازی به درمان خاصی نباشد و فقط پیگیری منظم کافی باشد.
• بیماری سلول داسی شکل : درمان بیماری سلول داسی شکل پیچیده است و شامل مدیریت درد پیشگیری از عوارض و درمان کم خونی است. درمان ها می توانند شامل داروهای مسکن هیدروکسی اوره (برای افزایش تولید هموگلوبین F و کاهش سلول های داسی شکل) انتقال خون پیوند مغز استخوان (در موارد شدید) و درمان های حمایتی مانند مایعات و اکسیژن درمانی در هنگام بحران های درد باشد.
• سوختگی های شدید و کم آبی شدید : درمان این شرایط شامل جبران مایعات و الکترولیت های از دست رفته با تزریق وریدی مایعات است. پس از جبران کم آبی MCHC به حالت طبیعی باز می گردد.
• سایر علل : درمان سایر علل افزایش MCHC بسته به تشخیص خاص متفاوت است و ممکن است شامل درمان های دارویی جراحی یا سایر روش ها باشد.

درمان کاهش MCHC :

• کمبود آهن : درمان کمبود آهن شامل مصرف مکمل های آهن خوراکی است. آهن خوراکی معمولاً به صورت قرص یا شربت تجویز می شود. مصرف مکمل های آهن باید تحت نظر پزشک باشد زیرا مصرف بیش از حد آهن می تواند مضر باشد. همچنین اصلاح رژیم غذایی و مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز مرغ ماهی حبوبات سبزیجات برگ سبز تیره و غلات غنی شده با آهن توصیه می شود. در موارد کمبود آهن شدید یا عدم تحمل آهن خوراکی ممکن است نیاز به تزریق آهن وریدی باشد.
• تالاسمی : درمان تالاسمی بسته به نوع و شدت آن متفاوت است. در انواع خفیف ممکن است نیازی به درمان نباشد. در انواع متوسط و شدید درمان ها می توانند شامل انتقال خون منظم دارودرمانی (مانند دفروکسامین برای دفع آهن اضافی ناشی از انتقال خون های مکرر) پیوند مغز استخوان (در موارد شدید) و درمان های حمایتی باشد.
• کم خونی سیدروبلاستیک : درمان کم خونی سیدروبلاستیک نیز به نوع و علت آن بستگی دارد. در برخی موارد اجتناب از عوامل مسبب (مانند داروها یا سموم) کافی است. در برخی موارد دیگر درمان ها می توانند شامل ویتامین B۶ (پیریدوکسین) انتقال خون دارودرمانی و پیوند مغز استخوان باشد.
• کم خونی ناشی از بیماری های مزمن : درمان کم خونی ناشی از بیماری های مزمن اغلب بر درمان بیماری زمینه ای تمرکز دارد. در برخی موارد ممکن است نیاز به درمان های حمایتی مانند تزریق اریتروپویتین (هورمونی که تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند) یا انتقال خون باشد.
• مسمومیت با سرب : درمان مسمومیت با سرب شامل حذف منابع سرب از محیط زندگی و کار و استفاده از داروهای شلاته کننده (مانند EDTA و سوکسیمر) برای دفع سرب از بدن است.

پیشگیری از اختلالات MCHC

پیشگیری از اختلالات MCHC به علت زمینه ای آن بستگی دارد. برخی از اختلالات MCHC قابل پیشگیری نیستند به ویژه اختلالات ژنتیکی مانند اسفروسیتوز ارثی بیماری سلول داسی شکل و تالاسمی. با این حال برخی اقدامات می توانند به کاهش خطر ابتلا به برخی از علل کاهش MCHC کمک کنند :

• رژیم غذایی متعادل و غنی از آهن : مصرف یک رژیم غذایی متعادل که شامل منابع کافی آهن باشد می تواند به پیشگیری از کمبود آهن و کم خونی ناشی از آن کمک کند.
• مصرف مکمل های آهن (در صورت نیاز) : در دوران بارداری شیردهی و در برخی شرایط خاص پزشکی که نیاز به آهن افزایش می یابد مصرف مکمل های آهن تحت نظر پزشک توصیه می شود.
• غربالگری و مشاوره ژنتیک : برای زوج هایی که سابقه خانوادگی اختلالات ژنتیکی خونی مانند تالاسمی و بیماری سلول داسی شکل دارند مشاوره ژنتیک و انجام آزمایش های غربالگری قبل از بارداری یا در دوران بارداری می تواند به شناسایی خطر انتقال این بیماری ها به فرزندان کمک کند.
• اجتناب از قرار گرفتن در معرض سرب : جلوگیری از قرار گرفتن در معرض منابع سرب مانند رنگ های قدیمی حاوی سرب و لوله های آب سربی می تواند به پیشگیری از مسمومیت با سرب و کم خونی ناشی از آن کمک کند.
• مدیریت بیماری های مزمن : کنترل و مدیریت صحیح بیماری های مزمن می تواند به پیشگیری از کم خونی ناشی از بیماری های مزمن کمک کند.

راهکارهای خانگی برای بهبود سطح MCHC (به ویژه در موارد کاهش MCHC ناشی از کمبود آهن)

در کنار درمان های پزشکی برخی راهکارهای خانگی می توانند به بهبود سطح MCHC به ویژه در موارد کاهش MCHC ناشی از کمبود آهن کمک کنند. مهم است توجه داشته باشید که راهکارهای خانگی نباید جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک شوند بلکه باید به عنوان مکمل درمان و تحت نظر پزشک استفاده شوند.

• افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن :
• گوشت قرمز : گوشت قرمز به ویژه گوشت گاو و جگر یکی از بهترین منابع آهن هم (نوعی آهن که به راحتی جذب می شود) است.
• مرغ و ماهی : گوشت مرغ و ماهی نیز منابع خوبی از آهن هستند.
• حبوبات : عدس لوبیا نخود و سویا منابع گیاهی خوبی از آهن هستند اگرچه آهن موجود در منابع گیاهی (آهن غیرهم) به اندازه آهن هم به راحتی جذب نمی شود.
• سبزیجات برگ سبز تیره : اسفناج کلم پیچ و برگ چغندر منابع خوبی از آهن غیرهم هستند.
• غلات غنی شده با آهن : بسیاری از غلات صبحانه و نان ها با آهن غنی شده اند.
• میوه های خشک : کشمش خرما و برگه زردآلو منابع خوبی از آهن هستند.
• افزایش جذب آهن :
• مصرف ویتامین C : ویتامین C به افزایش جذب آهن غیرهم کمک می کند. مصرف غذاهای غنی از ویتامین C مانند مرکبات فلفل دلمه ای توت فرنگی و گوجه فرنگی همراه با غذاهای غنی از آهن می تواند جذب آهن را بهبود بخشد.
• اجتناب از مصرف مواد مهارکننده جذب آهن : برخی مواد می توانند جذب آهن را مختل کنند. مصرف چای قهوه لبنیات و غذاهای حاوی کلسیم زیاد همراه با وعده های غذایی غنی از آهن باید محدود شود.
• پخت و پز در ظروف چدنی : پخت و پز غذا در ظروف چدنی می تواند مقدار کمی آهن به غذا اضافه کند.
• مصرف مکمل های آهن گیاهی (تحت نظر پزشک) : برخی مکمل های آهن گیاهی مانند اسپیرولینا و ملاس چغندر سیاه می توانند به افزایش سطح آهن کمک کنند اما قبل از مصرف آنها باید با پزشک مشورت شود.
• مدیریت استرس : استرس مزمن می تواند بر جذب مواد مغذی از جمله آهن تأثیر منفی بگذارد. مدیریت استرس از طریق تکنیک های آرام سازی ورزش منظم و خواب کافی می تواند به بهبود سلامت عمومی و جذب آهن کمک کند.

نتیجه گیری

MCHC یک شاخص مهم در آزمایش خون است که اطلاعات ارزشمندی در مورد سلامت گلبول های قرمز و وضعیت هموگلوبین ارائه می دهد. افزایش یا کاهش MCHC می تواند نشان دهنده مشکلات مختلف پزشکی باشد که نیاز به بررسی و تشخیص دقیق دارد. تفسیر نتایج MCHC باید توسط پزشک انجام شود و درمان بر اساس علت زمینه ای اختلال تعیین می شود. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می توان بسیاری از اختلالات MCHC را به طور مؤثر مدیریت کرد و از عوارض جدی تر جلوگیری نمود.

پرسش و پاسخ های متداول

سوال ۱ : آیا MCHC بالا همیشه خطرناک است؟

افزایش MCHC همیشه خطرناک نیست اما می تواند نشانه ای از بیماری های جدی مانند اسفروسیتوز ارثی یا بیماری سلول داسی شکل باشد. افزایش خفیف MCHC در برخی موارد ممکن است بی اهمیت باشد اما برای بررسی علت و اطمینان از عدم وجود مشکل جدی مشورت با پزشک ضروری است.

سوال ۲ : آیا کاهش MCHC همیشه به معنای کمبود آهن است؟

کاهش MCHC اغلب به دلیل کمبود آهن است اما علل دیگری مانند تالاسمی کم خونی سیدروبلاستیک و بیماری های مزمن نیز می توانند باعث کاهش MCHC شوند. برای تشخیص علت دقیق کاهش MCHC و دریافت درمان مناسب مراجعه به پزشک و انجام آزمایش های تکمیلی ضروری است.

سوال ۳ : آیا می توان MCHC را با رژیم غذایی و بدون دارو تنظیم کرد؟

در برخی موارد به ویژه در کاهش MCHC ناشی از کمبود آهن خفیف اصلاح رژیم غذایی و افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن می تواند به بهبود سطح MCHC کمک کند. با این حال در بسیاری از موارد به ویژه در موارد کمبود آهن شدید یا سایر علل کاهش MCHC نیاز به مصرف مکمل های آهن یا درمان های دارویی تحت نظر پزشک وجود دارد. افزایش MCHC به دلیل بیماری های زمینه ای معمولاً نیاز به درمان های خاص پزشکی دارد و با رژیم غذایی به تنهایی قابل تنظیم نیست.

توصیه پایانی

مقاله فوق صرفاً جهت اطلاع رسانی عمومی در مورد MCHC در آزمایش خون ارائه شده است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی حرفه ای تلقی شود. تفسیر نتایج آزمایش خون و تشخیص و درمان اختلالات MCHC باید توسط پزشک متخصص انجام شود. در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرطبیعی یا داشتن سوال در مورد نتایج آزمایش خون خود حتماً به پزشک مراجعه کنید. پزشک با بررسی دقیق وضعیت شما و انجام آزمایش های لازم می تواند تشخیص صحیح را ارائه داده و بهترین برنامه درمانی را برای شما تعیین کند.