تفاوت ایکائو و یاتا Differences between ICAO and IATA

سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی (ICAO) به قوانین و استانداردهای جهانی ایمنی و ناوبری می پردازد، در حالی که انجمن بین المللی حمل ونقل هوایی (IATA) بر جنبه های تجاری و تسهیلات مسافری متمرکز است. این دو سازمان با کدگذاری های متفاوت خود، یعنی کدهای چهارحرفی ایکائو و کدهای سه حرفی یاتا، هر یک وظایف خاصی را در صنعت پرواز بر عهده دارند که شناخت تفاوت هایشان برای تمامی فعالان و حتی مسافران این صنعت ضروری است.

دنیای پرواز، دنیایی از دقت، نظم و استانداردهای جهانی است. سفری که انسان در آن، خود را به دست بال های آهنین سپرده و بر فراز ابرها به پرواز درمی آید، بر پایه مجموعه ای پیچیده از قوانین، کدها و پروتکل ها بنا شده است. در این میان، نام دو سازمان بزرگ و تاثیرگذار، یعنی ایکائو (ICAO) و یاتا (IATA)، همواره شنیده می شود. این دو نهاد، هرچند با اهداف و رویکردهای متفاوت، ستون های اصلی نظم بخشی به حمل ونقل هوایی در سراسر جهان به شمار می روند و با سیستم های کدگذاری خاص خود، امکان شناسایی فرودگاه ها، خطوط هوایی و حتی مناطق جغرافیایی را فراهم آورده اند.

این مقاله به بررسی جامع و شفاف تفاوت ایکائو و یاتا می پردازد؛ از تاریخچه و اهداف تاسیس هر کدام گرفته تا ساختار کدگذاری و کاربردهای عملی آن ها در زندگی روزمره مسافران و دنیای تخصصی متخصصان هوانوردی. درک این تفاوت ها نه تنها برای علاقه مندان به صنعت پرواز، بلکه برای مسافران، دانشجویان رشته های مرتبط، خلبانان، کنترل کنندگان ترافیک هوایی، و حتی کسب وکارهای فعال در زمینه حمل ونقل بار هوایی، اهمیت بسزایی دارد. هدف نهایی این است که بتوانیم با وضوح و دقت، جایگاه و نقش هر یک از این سازمان ها و کدهایشان را در این اکوسیستم پیچیده درک کنیم.

یاتا (IATA): کدی برای مسافران و تجارت هوایی

انجمن بین المللی حمل ونقل هوایی (International Air Transport Association)، که به اختصار یاتا (IATA) نامیده می شود، یکی از مهم ترین سازمان های فعال در صنعت هوانوردی است. این سازمان با هدف سهولت و استانداردسازی عملیات تجاری خطوط هوایی، در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۴۵ میلادی، در هاوانا، کوبا تاسیس شد. در ابتدا، حدود ۵۷ شرکت هواپیمایی از ۳۱ کشور جهان به عضویت آن درآمدند. امروزه، دفتر مرکزی یاتا در مونترال کانادا قرار دارد و بیش از ۲۹۰ شرکت هواپیمایی از ۱۲۰ کشور جهان را نمایندگی می کند که حدود ۸۲ درصد از کل ترافیک هوایی برنامه ریزی شده جهان را پوشش می دهند.

هدف اصلی تاسیس یاتا، کمک به خطوط هوایی برای همکاری و اطمینان از ایمنی، امنیت و کارایی حمل ونقل هوایی بوده است. این سازمان در زمینه هایی چون تعیین نرخ های حمل ونقل، استانداردسازی فرآیندهای بلیط فروشی، توزیع پروازها، و مسائل مالی فعالیت می کند. یاتا همچنین نقش مهمی در تسهیل سفر برای مسافران ایفا می کند، از جمله با تدوین مقررات حمل بار و مسافر، و ایجاد سیستم های رزرو یکپارچه که سفر را برای میلیون ها نفر در سراسر جهان آسان تر می سازد.

کد فرودگاهی IATA (سه حرفی)

شناخته شده ترین خروجی فعالیت های یاتا برای عموم مردم، کدهای سه حرفی فرودگاهی آن است. این کدها، که معمولاً ترکیبی از حروف انگلیسی هستند، یک شناسه منحصر به فرد برای هر فرودگاه در سیستم های تجاری و مسافری ایجاد می کنند. این کدها اغلب از حروف نام شهر یا فرودگاه گرفته می شوند تا به راحتی در ذهن بمانند و برای مسافران قابل فهم باشند. ساختار این کدها معمولاً به گونه ای است که حرف اول از قسمت ابتدایی نام، و حروف بعدی از بخش های میانی یا پایانی نام فرودگاه یا شهر اقتباس می شوند. این کدهای سه حرفی، در واقع، یک زبان مشترک برای صنعت گردشگری و حمل ونقل هوایی به شمار می روند.

• مثال هایی از کدهای فرودگاهی IATA:
  • IKA برای فرودگاه بین المللی امام خمینی (تهران)
  • THR برای فرودگاه مهرآباد (تهران)
  • DXB برای فرودگاه بین المللی دبی
  • JFK برای فرودگاه بین المللی جان اف کندی (نیویورک)
  • CDG برای فرودگاه شارل دوگل (پاریس)

کاربردهای کدهای IATA

کدهای فرودگاهی یاتا کاربرد گسترده ای در صنعت هوانوردی و گردشگری دارند و بیشتر با جنبه های مشتری مدار و تجاری سروکار دارند:

• بلیط های هواپیما: کدهای IATA در تمامی بلیط های پرواز برای مشخص کردن مبدأ و مقصد به کار می روند.
• کارت پرواز (Boarding Pass): روی کارت پرواز، این کدها به وضوح فرودگاه های مبدأ و مقصد را نشان می دهند.
• برچسب چمدان (Baggage Tag): برای رهگیری و اطمینان از ارسال چمدان ها به مقصد صحیح، کدهای IATA روی برچسب های چمدان چاپ می شوند.
• جدول پرواز ایرلاین ها: در برنامه های پروازی و جدول زمان بندی خطوط هوایی، از این کدها برای شناسایی فرودگاه ها استفاده می شود.
• سیستم های رزرواسیون آنلاین: وب سایت ها و اپلیکیشن های رزرو بلیط هواپیما و هتل، به طور گسترده ای از کدهای IATA بهره می برند.
• وب سایت ها و اپلیکیشن های مسافرتی: هر پلتفرم مرتبط با سفر که به مسافران خدمات ارائه می دهد، از این کدها برای نمایش اطلاعات فرودگاه ها استفاده می کند.

کدهای سه حرفی IATA، زبان مشترکی هستند که مسافران را در سراسر جهان به مقصدشان راهنمایی می کنند و فرآیندهای تجاری حمل ونقل هوایی را ساده تر می سازند.

کد ایرلاین IATA (دوحرفی یا ترکیبی)

یاتا علاوه بر فرودگاه ها، برای خطوط هوایی نیز کدهای شناسایی تعریف می کند. این کدها معمولاً دوحرفی هستند و ممکن است ترکیبی از حروف و اعداد باشند. کدهای ایرلاین IATA به عنوان شناسه ای منحصر به فرد برای هر شرکت هواپیمایی عمل می کنند و در سیستم های رزرو، برنامه های پروازی و ارتباطات بین خطوط هوایی مورد استفاده قرار می گیرند. این کدها به مسافران کمک می کنند تا به راحتی خط هوایی مورد نظر خود را شناسایی کرده و اطلاعات مربوط به پروازشان را پیگیری کنند.

در جدول زیر، کدهای IATA برخی از ایرلاین های فعال در ایران ارائه شده است:

نام ایرلاین	کد IATA	نام ایرلاین	کد IATA
کیش ایر	Y9	ماهان ایر	W5
زاگرس ایر	ZV	تابان ایر	HH
آتا ایر	I3	کاسپین ایرلاینز	RV
قشم ایر	QB	اترک ایر	AK
معراج ایر	JI	پویا ایر	Z4
کارون ایرلاینز	NV	ساها ایر	Z3
ایران ایر	IR	سپهران ایر	IS
ایران ایرتور	B9	وارش ایر	VR
آسمان ایرلاینز	EP	فلای پرشیا	IF
پارسا ایر	P9	چابهار ایر	C8

لازم به ذکر است که کدهای IATA ایرلاین ها ممکن است در طول زمان تغییر کنند یا با ادغام و تاسیس شرکت های جدید، کدهای جدیدی معرفی شوند. بنابراین، برای کاربردهای حساس، همواره به اطلاعات به روزرسانی شده از منابع رسمی مراجعه کردن توصیه می شود.

ایکائو (ICAO): کدی برای متخصصان و ایمنی هوانوردی

سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی (International Civil Aviation Organization) که به اختصار ایکائو (ICAO) نامیده می شود، یک نهاد تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است. این سازمان در ۷ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی، با امضای کنوانسیون شیکاگو تاسیس شد و در ۴ آوریل ۱۹۴۷ رسماً فعالیت خود را آغاز کرد. هدف اصلی ایکائو، استانداردسازی مقررات و رویه های بین المللی هوانوردی غیرنظامی است. این استانداردها شامل ایمنی پرواز، امنیت، کارایی، ظرفیت و حفاظت از محیط زیست در هوانوردی می شود. دفتر مرکزی ایکائو نیز مانند یاتا، در مونترال کانادا قرار دارد و در حال حاضر ۱۹۳ کشور عضو آن هستند.

ایکائو نقش حیاتی در توسعه و ترویج استانداردهای ایمنی برای طراحی هواپیما، عملیات پروازی، مجوزدهی به پرسنل هوانوردی (خلبانان، کنترل کنندگان ترافیک هوایی)، ناوبری هوایی، زیرساخت های فرودگاهی و سایر جنبه های فنی هوانوردی ایفا می کند. این سازمان با تدوین اسناد و راهنماهای فنی، اطمینان حاصل می کند که پروازها در سراسر جهان با بالاترین سطح ایمنی و کارایی انجام شوند. فعالیت های ایکائو بیشتر جنبه نظارتی، فنی و ایمنی محور دارد و به طور مستقیم با مسافران سروکار ندارد، بلکه به زیرساخت ها و عملیات پشت صحنه پرواز می پردازد.

کد فرودگاهی ICAO (چهارحرفی)

کدهای فرودگاهی ایکائو، کدهای چهارحرفی هستند که برای شناسایی فرودگاه ها و سایر امکانات هوانوردی (مانند ایستگاه های هواشناسی) در سراسر جهان استفاده می شوند. این کدها برخلاف کدهای IATA، بیشتر برای اهداف فنی، برنامه ریزی پرواز و کنترل ترافیک هوایی طراحی شده اند و یک ساختار منطقی و سلسله مراتبی دارند که اطلاعات جغرافیایی را در بر می گیرد.

ساختار کدگذاری ICAO به این صورت است:

1. حرف اول: قاره یا منطقه جغرافیایی را مشخص می کند. به عنوان مثال، حرف O برای خاورمیانه و جنوب آسیا، E برای شمال اروپا، و K برای قاره آمریکای شمالی.
2. حرف دوم: کشور خاصی در آن منطقه یا قاره را نشان می دهد. به عنوان مثال، در منطقه O (خاورمیانه)، I برای ایران، M برای امارات متحده عربی، و E برای مصر به کار می رود.
3. دو حرف آخر: فرودگاه خاصی را در آن کشور مشخص می کنند. این دو حرف معمولاً با نام فرودگاه یا شهر ارتباط دارند، اما گاهی اوقات صرفاً کدهای اختصاص یافته هستند.

این ساختار باعث می شود که یک خلبان یا کنترل کننده ترافیک هوایی با دیدن کد ICAO، بلافاصله از موقعیت جغرافیایی کلی فرودگاه مطلع شود، حتی اگر نام دقیق آن را نداند. تمامی فرودگاه های ثبت شده در جهان دارای کد ICAO هستند، در حالی که لزوماً همه فرودگاه ها کد IATA ندارند.

• مثال هایی از کدهای فرودگاهی ICAO:
  • OIIE برای فرودگاه بین المللی امام خمینی (ایران، منطقه خاورمیانه)
  • OIII برای فرودگاه مهرآباد (ایران، منطقه خاورمیانه)
  • OMDB برای فرودگاه بین المللی دبی (امارات، منطقه خاورمیانه)
  • EGLL برای فرودگاه هیترو لندن (انگلستان، منطقه شمال اروپا)
  • KJFK برای فرودگاه بین المللی جان اف کندی (ایالات متحده، منطقه آمریکای شمالی)

کاربردهای کدهای ICAO

کدهای ایکائو بیشتر در عملیات تخصصی هوانوردی و نهادهای مربوطه کاربرد دارند:

• برنامه ریزی پرواز (Flight Planning): خلبانان و برنامه ریزان پرواز از کدهای ICAO برای مشخص کردن مسیر پرواز، فرودگاه های مبدأ، مقصد و فرودگاه های جایگزین استفاده می کنند.
• کنترل ترافیک هوایی (Air Traffic Control): کنترل کنندگان ترافیک هوایی از این کدها برای شناسایی هواپیماها و فرودگاه ها در سیستم های راداری و ارتباطات رادیویی بهره می برند.
• نقشه های هوانوردی (Aeronautical Charts): در تمامی نقشه های تخصصی هوانوردی که برای ناوبری استفاده می شوند، فرودگاه ها با کدهای ICAO نمایش داده می شوند.
• ایستگاه های هواشناسی: اطلاعات هواشناسی فرودگاه ها که برای پرواز حیاتی است (مانند METAR و TAF)، با استفاده از کدهای ICAO منتشر می شود.
• سیستم های ردیابی و ناوبری: ابزارهای پیشرفته ردیابی پرواز و سیستم های ناوبری، بر پایه کدهای ICAO کار می کنند.
• اطلاعات تخصصی خلبانان و متخصصان هوانوردی: تمامی دستورالعمل ها، نشریات اطلاعات هوانوردی (AIP) و سایر اسناد فنی، از این کدها استفاده می کنند.

قوانین خاص کدگذاری ICAO

در کدگذاری ICAO، برخی حروف به عنوان حرف اول کد فرودگاه استفاده نمی شوند و دلایل خاص خود را دارند:

• حروف I، J و X: این حروف معمولاً به عنوان حرف اول کد ICAO بین المللی فرودگاه ها استفاده نمی شوند.
  • حرف I برای جلوگیری از سردرگمی با عدد یک و همچنین به دلیل استفاده های داخلی برخی کشورها از کدهای مشابه.
  • حرف J نیز به دلایل مشابه و عدم تداخل با کدهای خاص دیگر.
  • حرف X در برخی مناطق مانند روسیه و کشورهای مستقل مشترک المنافع، در کدهای داخلی برای شناسایی حوزه های هوایی نظامی و دولتی استفاده می شود، اما در سیستم بین المللی ICAO به عنوان حرف اول کد فرودگاه به کار نمی رود.
• حرف Q: این حرف نیز در ارتباطات رادیویی بین المللی و سایر موارد غیرجغرافیایی (مانند Q-codes برای پیام های کدگذاری شده) کاربرد دارد و برای جلوگیری از تداخل معنایی، به عنوان حرف اول کد فرودگاه استفاده نمی شود.

تفاوت های کلیدی ICAO و IATA: مقایسه جامع و شفاف

برای درک کامل این دو سازمان و کدهایشان، لازم است به تفاوت های اساسی آن ها توجه کنیم. این تفاوت ها در اهداف، ساختار کدها و کاربردهای عملی آن ها ریشه دارند و هر یک را برای نقش خاصی در صنعت هوانوردی مناسب می سازند.

در جدول زیر، مقایسه ای جامع بین IATA و ICAO ارائه شده است:

ویژگی	IATA (یاتا)	ICAO (ایکائو)
نام کامل	International Air Transport Association	International Civil Aviation Organization
نوع سازمان	انجمن تجاری شرکت های هواپیمایی (غیردولتی)	نهاد تخصصی سازمان ملل متحد (بین دولتی)
سال تاسیس	۱۹۴۵ میلادی	۱۹۴۴ میلادی
هدف اصلی	سهولت تجارت هوایی، راحتی مسافر، استانداردسازی فرآیندهای تجاری، قیمت گذاری بلیط	استانداردسازی قوانین، ایمنی، امنیت، کارایی پروازها، مدیریت فضای هوایی، حفاظت از محیط زیست
ساختار کد فرودگاه	۳ حرفی (معمولاً بر اساس نام شهر/فرودگاه)	۴ حرفی (بر اساس موقعیت جغرافیایی منطقه ای و کشوری)
کاربران اصلی	مسافران، آژانس های مسافرتی، شرکت های هواپیمایی، سیستم های رزرو آنلاین	خلبانان، کنترل کنندگان ترافیک هوایی، برنامه ریزان پرواز، متخصصان هوانوردی، نهادهای دولتی
کاربرد عملی کدها	بلیط های هواپیما، کارت پرواز، برچسب چمدان، تابلوهای اطلاعات پرواز، رزرو آنلاین	برنامه ریزی پرواز، کنترل ترافیک هوایی، نقشه های هوانوردی، ایستگاه های هواشناسی، سیستم های ردیابی
مثال کد فرودگاه	IKA (امام خمینی)، THR (مهرآباد)، DXB (دبی)	OIIE (امام خمینی)، OIII (مهرآباد)، OMDB (دبی)
کدهای ایرلاین	دو حرفی (مثلاً IR برای ایران ایر)	سه حرفی (مانند IRA برای ایران ایر، بیشتر در ارتباطات فنی و رادیویی کاربرد دارد)
جامعیت پوشش	ممکن است برخی فرودگاه های کوچک یا نظامی کد IATA نداشته باشند.	تقریباً تمامی فرودگاه های ثبت شده (غیرنظامی و برخی نظامی) دارای کد ICAO هستند.
رویکرد	تجاری، خدماتی و مشتری مدار	فنی، نظارتی، ایمنی محور و حاکمیتی

تفاوت در ساختار کدها یک نکته کلیدی است. کدهای سه حرفی یاتا با توجه به محدودیت تعداد ترکیب ها (۲۶^۳ = ۱۷۵۷۶ ترکیب)، ممکن است در آینده با مشکل کمبود یا عدم منحصر به فرد بودن مواجه شوند، هرچند تاکنون با ترفندهایی مدیریت شده اند. اما کدهای چهارحرفی ایکائو با (۲۶^۴ = ۴۵۶۹۷۶ ترکیب) و همچنین ساختار منطقه ای خود، توانایی پوشش تعداد بسیار بیشتری از فرودگاه ها و امکانات هوانوردی را دارند و از تکرار کدها جلوگیری می کنند. همین ساختار منطقه ای باعث می شود که ایکائو بتواند فرودگاه های نظامی و غیرنظامی را نیز با قوانین خاص خود کدگذاری کند، امکانی که در یاتا به این گستردگی وجود ندارد.

شباهت های ICAO و IATA

با وجود تفاوت های اساسی در اهداف و رویکردها، ICAO و IATA در چند جنبه کلیدی شباهت هایی نیز دارند که همکاری آن ها را در راستای بهبود صنعت هوانوردی ممکن می سازد:

• هدف مشترک نظم بخشی: هر دو سازمان با هدف ایجاد نظم، سهولت و ارتقاء حمل ونقل هوایی جهانی تاسیس شده اند. یکی از جنبه تجاری و دیگری از جنبه فنی و نظارتی به این مهم می پردازد.
• سیستم های کدگذاری: هر دو نهاد مسئولیت تعیین و انتشار کدهای شناسایی برای فرودگاه ها را بر عهده دارند، هرچند ساختار و کاربرد این کدها متفاوت است. این سیستم های کدگذاری، زبان مشترکی را برای ارتباطات در صنعت هوانوردی فراهم می کنند.
• مقر مشترک: هر دو سازمان دفتر مرکزی خود را در شهر مونترال کانادا مستقر کرده اند که این هم جواری می تواند در برخی موارد به تسهیل ارتباط و همکاری بین آن ها کمک کند.
• همکاری و همپوشانی: در برخی زمینه ها، به ویژه در مورد استانداردسازی فرآیندهای خاص یا مسائل امنیتی، شاهد همکاری و همپوشانی بین فعالیت های این دو سازمان هستیم. برای مثال، IATA از استانداردهای ایمنی تعیین شده توسط ICAO برای تدوین رویه های عملیاتی اعضای خود بهره می برد.

کاربردهای عملی و چرا دانستن این تفاوت ها مهم است؟

درک تفاوت ایکائو و یاتا برای تمامی ذینفعان صنعت هوانوردی، از یک مسافر عادی گرفته تا یک شرکت لجستیک بین المللی، از اهمیت بالایی برخوردار است. این دانش به افراد کمک می کند تا اطلاعات را به درستی تفسیر کرده و از بروز اشتباهات احتمالی جلوگیری شود.

• برای مسافران هوایی:

  مسافران با درک کدهای IATA می توانند به راحتی فرودگاه های مبدأ و مقصد را روی بلیط ها، کارت پرواز و تابلوهای اطلاعات فرودگاه شناسایی کنند. این درک به انتخاب درست مقصد و پیگیری دقیق تر اطلاعات پرواز کمک می کند. کدهای IATA به مسافران حس آشنایی و راحتی در محیط فرودگاه می دهد.

• برای خلبانان و کنترل کنندگان ترافیک هوایی:

  این گروه از متخصصان، به طور مداوم با کدهای ICAO سروکار دارند. دقت در استفاده از این کدها در برنامه ریزی پرواز، ارتباطات رادیویی و هدایت هواپیماها حیاتی است. یک اشتباه کوچک در این زمینه می تواند عواقب جبران ناپذیری برای ایمنی پرواز داشته باشد. کدهای ICAO اطلاعات جغرافیایی دقیقی را فراهم می کنند که برای ناوبری و مدیریت فضای هوایی ضروری است.

• برای شرکت های باربری هوایی (Cargo/Freight Forwarders):

  در صنعت لجستیک و حمل بار هوایی، استفاده صحیح از کدهای IATA و ICAO بسیار مهم است. اشتباه در این کدها می تواند منجر به ارسال بار به فرودگاه اشتباه، تأخیر در ترخیص کالا، یا حتی گم شدن محموله شود. شرکت های باربری از کدهای IATA در اسناد حمل (Air Waybill) و سیستم های رهگیری برای ارتباط با خطوط هوایی و مشتریان استفاده می کنند، در حالی که کدهای ICAO در هماهنگی های عملیاتی با کنترل ترافیک هوایی و برنامه ریزی مسیرهای پروازی بار اهمیت می یابند. درک دقیق این تفاوت ها، جلوی اشتباهات پرهزینه را می گیرد.

• برای توسعه دهندگان سیستم های هوانوردی:

  مهندسان و برنامه نویسانی که سیستم های رزرواسیون، نرم افزارهای کنترل ترافیک هوایی یا ابزارهای ناوبری را توسعه می دهند، باید با جزئیات هر دو سیستم کدگذاری آشنا باشند تا سیستم هایی دقیق، کارآمد و بدون خطا طراحی کنند. این دانش تضمین می کند که داده ها به درستی پردازش و نمایش داده شوند.

درک صحیح از تفاوت ایکائو و یاتا، نه تنها یک مزیت رقابتی در صنایع مرتبط با هوانوردی است، بلکه ایمنی و کارایی سفرهای هوایی را در سطح جهانی تضمین می کند.

جمع بندی

در این مقاله به بررسی جامع تفاوت ایکائو و یاتا، دو ستون اصلی نظم دهنده به صنعت هوانوردی جهانی، پرداخته شد. ایکائو به عنوان یک نهاد تخصصی سازمان ملل متحد، بر استانداردسازی فنی، ایمنی و مقررات بین المللی تمرکز دارد و با کدهای چهارحرفی خود، زبان مشترک متخصصان هوانوردی را شکل می دهد. در مقابل، یاتا یک انجمن تجاری برای خطوط هوایی است که به سهولت تجارت، راحتی مسافر و فرآیندهای مربوط به بلیط فروشی می پردازد و کدهای سه حرفی آن برای عموم مسافران و سیستم های رزرو آنلاین شناخته شده است.

با وجود اهداف متفاوت، هر دو سازمان در نهایت به دنبال یک هدف مشترک هستند: حمل ونقل هوایی ایمن تر، کارآمدتر و منظم تر. شناخت تفاوت های ساختاری، کاربردی و جامعه هدف هر یک از این کدها، برای هر کسی که به نوعی با دنیای پرواز در ارتباط است، ضروری به نظر می رسد. این دانش، از اطمینان از صحت بلیط پرواز گرفته تا برنامه ریزی دقیق یک محموله بار هوایی، به ذینفعان کمک می کند تا با دقت بیشتری در این فضای پیچیده عمل کنند و از بروز خطاها و سوءتفاهم ها جلوگیری نمایند. بدین ترتیب، تفاوت ایکائو و یاتا نه تنها یک بحث نظری، بلکه یک واقعیت کاربردی و مهم در هر لحظه از سفر هوایی است.