تخم مرغ ۱۰۰ ساله در چین

تخم مرغ ۱۰۰ ساله در چین، که بومیان آن را «پیدان» (Pidan) یا گاهی «تخم مرغ هزار ساله» می نامند، غذایی باستانی و اسرارآمیز است که ظاهر عجیب و غریبش غالباً کنجکاوی و گاهی حیرت هر تازه واردی را برمی انگیزد. این خوراک باستانی، حاصل فرآیندی پیچیده و طولانی از نگهداری تخم اردک، مرغ یا بلدرچین در ترکیبی قلیایی است که در نهایت به دگرگونی های شگرفی در ظاهر، بافت و طعم آن منجر می شود.

سفر به دنیای غذاهای سنتی چین، اغلب با مواجهه با خوراکی هایی همراه است که در نگاه اول شاید عجیب یا حتی نامأنوس به نظر برسند، اما در عمق خود، روایتگر فرهنگی غنی و ذائقه ای دیرینه هستند. تخم مرغ ۱۰۰ ساله (Century Egg) یکی از همین نمادهای غذایی است که با هویتی منحصر به فرد، جایگاه ویژه ای در سفره های چینی دارد. این مقاله قصد دارد پرده از رازهای این غذای پر رمز و راز بردارد؛ از ریشه های تاریخی و روش های سنتی تهیه گرفته تا دگرگونی های شیمیایی، چالش های بهداشتی، و حتی شایعاتی که پیرامون آن شکل گرفته است. هدف این است که خواننده پس از این سفر، به درکی جامع و عمیق از این خوراک برسد و ابهامات ذهنی اش درباره این خوراکی خاص برطرف شود. با ما همراه شوید تا از زوایای مختلف به بررسی این میراث آشپزی بپردازیم و کشف کنیم که پشت نامی چنین عجیب، چه داستانی نهفته است.

راز تخم مرغ ۱۰۰ ساله: پیدان چیست و چگونه شکل می گیرد؟

تخم مرغ ۱۰۰ ساله، یا همان پیدان (Pidan) که در زبان چینی نامیده می شود، نه از ۱۰۰ سال پیش، بلکه از چند هفته تا چند ماه پیشینه دارد. این خوراک یکی از برجسته ترین و البته بحث برانگیزترین محصولات آشپزی چین است که در طول تاریخ، با نام های دیگری چون تخم مرغ هزار ساله یا تخم مرغ سیاه چینی نیز شناخته شده است. پیدان در واقع تخم مرغی است که تحت فرآیندی خاص و قلیایی قرار گرفته و از حالت طبیعی خود کاملاً دگرگون شده است. برخلاف تصور اولیه، عمر واقعی آن تنها به چند ماه می رسد، اما همین مدت کوتاه برای ایجاد تغییرات چشمگیر در آن کافی است.

برای تهیه این خوراک، معمولاً از تخم اردک استفاده می شود، اما تخم مرغ مرغ و حتی بلدرچین نیز در برخی موارد به کار می رود. انتخاب تخم اردک به دلیل اندازه و محتوای چربی مناسب تر آن است که به فرآیند عمل آوری کمک می کند. آنچه پیدان را منحصر به فرد می کند، نه پختن آن، بلکه قرار دادن آن در یک ترکیب قلیایی است که در طول زمان، باعث تغییرات شیمیایی و فیزیکی عمیقی در تخم مرغ می شود. این تغییرات، آن را از یک تخم مرغ معمولی به یک غذای کاملاً متفاوت تبدیل می کنند.

وقتی تخم مرغی وارد این فرآیند دگرگونی می شود، سفیده و زرده آن دچار تحولات بنیادین می شوند. سفیده از حالت شفاف و مایع، به یک ماده ژلاتینی سفت و تیره رنگ (اغلب قهوه ای تیره یا سیاه) تبدیل می شود. زرده نیز از رنگ زرد معمولی، به سبز تیره، خاکستری، یا حتی سیاه تغییر رنگ می دهد و بافتی خامه ای و نرم پیدا می کند. این فرآیند، نه تنها رنگ و بافت، بلکه عطر و طعم تخم مرغ را نیز به کلی عوض می کند و تجربه ای منحصر به فرد را برای کسانی که جسارت چشیدن آن را دارند، رقم می زند.

تاریخچه ای به قدمت زمان: ریشه های فرهنگی تخم مرغ صد ساله

تاریخچه تخم مرغ صد ساله، داستانی است آمیخته با افسانه ها و واقعیت ها که ریشه های عمیقی در فرهنگ غذایی چین دارد. بر اساس روایت ها، این خوراک برای اولین بار در دوران سلسله مینگ، یعنی حدود ۶۰۰ سال پیش، کشف شد. افسانه ها می گویند یک روستایی در استان هونان به طور اتفاقی تخم اردکی را در گودالی که حاوی آهک رقیق شده بود، پیدا کرد. او پس از چشیدن آن، از طعم و ظاهر منحصر به فردش شگفت زده شد و به این ترتیب، روش نگهداری تخم مرغ ها در ترکیبات قلیایی کشف شد.

البته، روایات دیگری نیز وجود دارد که از کشف تصادفی تخم مرغ ها در خاکستر چوب یا خاک رس خبر می دهند. آنچه مسلم است، این است که پیدان از دیرباز به عنوان یک روش ابداعی برای نگهداری طولانی مدت تخم مرغ ها در مناطقی با دسترسی محدود به یخچال و فریزر به کار گرفته می شده است. این روش، راهی هوشمندانه برای حفظ منابع غذایی و اطمینان از دسترسی به پروتئین در تمام فصول سال بوده است.

در طول قرن ها، تخم مرغ صد ساله به بخشی جدایی ناپذیر از آشپزی و فرهنگ چینی تبدیل شد. این خوراک نه تنها به عنوان یک غذای روزمره مصرف می شود، بلکه در جشن ها، اعیاد، و مناسبت های خاص نیز جایگاهی ویژه دارد. گاهی اوقات به عنوان نمادی از طول عمر و خوشبختی نیز در نظر گرفته می شود و در مهمانی ها و دورهمی های خانوادگی سرو می گردد. توانایی تغییر و دگرگونی یک ماده غذایی ساده به چیزی کاملاً جدید و پایدار، نشان دهنده خلاقیت و ذکاوت مردم چین در عرصه آشپزی است.

تجربه ی حواس پنج گانه: ظاهر، بافت و طعم منحصر به فرد تخم مرغ صد ساله

مواجهه با تخم مرغ صد ساله، ابتدا یک تجربه بصری است و سپس وارد دنیای طعم ها و بافت ها می شوید. این خوراکی با ظاهر متفاوت خود، بلافاصله حس کنجکاوی را برمی انگیزد و گویی داستانی از تغییر و دگرگونی را روایت می کند.

دگرگونی های بصری: از پوسته تا مغز تخم مرغ

وقتی پوسته تخم مرغ صد ساله را می شکنید، متوجه دگرگونی های شگرفی می شوید. پوسته خارجی ممکن است کمی خال دار به نظر برسد، اما آنچه در درون آن نهفته است، واقعاً تماشایی است. سفیده تخم مرغ، از حالت شفاف و ژلاتینی، به رنگی قهوه ای تیره تا سیاه براق تبدیل می شود که شباهت زیادی به ژله ای کهربایی دارد. گاهی اوقات، روی سطح این ژله، الگوهای کریستالی زیبایی شبیه به شاخه های درخت کاج یا دانه های برف منجمد شده دیده می شود که جلوه ای هنری و طبیعی به آن می بخشد. این طرح ها، نتیجه تبلور نمک ها و مواد معدنی در فرآیند عمل آوری هستند.

اما زرده، بخش اصلی این دگرگونی است. زرده تخم مرغ صد ساله، از رنگ زرد روشن به رنگی تیره و مرموز تغییر می کند؛ اغلب سبز تیره، خاکستری، یا حتی نزدیک به سیاه. این تغییر رنگ، حاصل واکنش های شیمیایی پیچیده ای است که در آن، پروتئین ها و چربی ها تجزیه می شوند و گوگرد و آمونیاک آزاد می گردند. تماشای این تغییر رنگ ها، خود بخشی از جذابیت تجربه تخم مرغ سیاه چینی است.

بافت و قوام: ژله ای یا سفت؟

بافت تخم مرغ صد ساله نیز به اندازه رنگ آن، خاص و منحصر به فرد است. سفیده که به ژله ای محکم اما لطیف تبدیل شده، زیر دندان حس قوام و الاستیسیته دلنشینی را ایجاد می کند. این بافت، نه کاملاً سفت است و نه شل، بلکه حالتی بینابین دارد که به آن ویژگی خاصی می بخشد. این ویژگی، آن را برای سرو به تنهایی یا در کنار سایر غذاها، ایده آل می سازد.

زرده اما داستانی متفاوت دارد. برخلاف سفیده ژله ای، زرده تخم مرغ صد ساله به یک ماده خامه ای و نرم تبدیل می شود که گویی در دهان ذوب می گردد. این بافت، شباهت زیادی به پنیرهای نرم یا آووکادوی له شده دارد و تجربه ای دلپذیر را فراهم می کند. ترکیب این دو بافت متفاوت، یعنی سفیده ژله ای و زرده خامه ای، یکی از عواملی است که به پیدان هویتی متمایز می بخشد و آن را در دنیای آشپزی متمایز می کند.

غوغای طعم و بو: بوی آمونیاک و مزه ای خاکی

اولین چیزی که در مواجهه با تخم مرغ صد ساله متوجه می شوید، بوی آن است. این بو، اغلب قوی و مشخص است؛ ترکیبی از بوی آمونیاک، گوگرد و گاهی بویی خاکی که می تواند برای برخی تازگی داشته باشد. این بو، نتیجه آزاد شدن گازهای مختلف در فرآیند عمل آوری است و جزئی جدایی ناپذیر از هویت پیدان به شمار می رود. برای کسانی که تابه حال این خوراکی را امتحان نکرده اند، ممکن است این بو کمی غافلگیرکننده باشد، اما جزئی از تجربه است.

اما طعم تخم مرغ صد ساله، پیچیده تر از بوی آن است. در حالی که سفیده ممکن است طعم ملایمی از شور و کمی آمونیاک داشته باشد، زرده مرکز ثقل طعم است. زرده دارای طعمی پیچیده، خاکی و کمی شور است که با نت های خاصی از قارچ، پنیر یا حتی نت های فلزی ترکیب می شود. این طعم برای بسیاری از دوستداران آن بسیار جذاب و اعتیادآور است. برخی آن را طعمی اومامی می دانند که حسی از عمق و رضایت را در دهان ایجاد می کند. این ترکیبات طعمی خاص و غیرمعمول، پیدان را به یک ماجراجویی آشپزی تبدیل می کند که تجربه آن، ذائقه شما را به چالش می کشد.

تصور کنید تکه ای از این سفیده ژلاتینی تیره را با زرده خامه ای سبز رنگ، در کنار کمی ترشی زنجبیل، روی زبان می گذارید. این تجربه، مجموعه ای از بافت های نرم و لزج و طعم های شور، خاکی و کمی تند است که حس کنجکاوی را برمی انگیزد و ذهن را به گذشته های دور و فرهنگ چین می برد.

فرآیند شگفت انگیز تهیه: از سنت باستان تا صنعت مدرن

فرآیند تهیه تخم مرغ صد ساله، چه به روش سنتی و چه به شیوه مدرن، یک هنر شیمیایی و یک شاهکار از نگهداری مواد غذایی است. این فرآیند، تخم مرغ های تازه را به یک خوراک کاملاً جدید با ویژگی های منحصر به فرد تبدیل می کند.

روش سنتی: هنر حفظ و تبدیل

در روش سنتی، که قرن هاست در چین به کار می رود، تخم اردک صد ساله یا سایر تخم مرغ ها در ترکیبی از مواد طبیعی پوشانده می شوند. این ترکیب، راز اصلی دگرگونی تخم مرغ است و شامل مواد زیر می شود:

• خاک رس: به عنوان پایه و پوششی برای حفظ تخم مرغ.
• خاکستر چوب: منبع قلیایی قوی (پتاسیم کربنات) که به افزایش pH کمک می کند.
• نمک (اغلب نمک دریایی): برای طعم دهی و کمک به فرآیند عمل آوری.
• آهک (کلسیم هیدروکسید): ماده قلیایی دیگر که نقش کلیدی در بالا بردن pH دارد.
• چای سیاه قوی: معمولاً برای رنگ دهی و افزودن طعم.
• کاه برنج یا پوسته برنج: برای کمک به چسبندگی و ایجاد یک لایه محافظ اطراف تخم مرغ.

مراحل تهیه به این صورت است که تخم مرغ های تازه را با دقت در مخلوطی از این مواد می پوشانند. این پوشش باید کاملاً تخم مرغ را در برگیرد تا از نفوذ هوا جلوگیری کرده و یک محیط قلیایی پایدار ایجاد کند. سپس، تخم مرغ های پوشانده شده را برای مدت چند هفته تا چند ماه در مکانی خنک و تاریک نگهداری می کنند. مدت زمان دقیق نگهداری بسته به شرایط محیطی و نوع تخم مرغ متفاوت است.

در طول این دوره، تغییرات شیمیایی شگفت انگیزی رخ می دهد. مواد قلیایی موجود در ترکیب (مانند آهک و خاکستر) باعث افزایش شدید pH تخم مرغ می شوند و آن را به سطح 9 تا 12 یا حتی بالاتر می رسانند. این محیط قلیایی، موجب تجزیه پروتئین ها و چربی های موجود در تخم مرغ به مولکول های کوچکتر می شود. پروتئین ها به پپتیدها و آمینواسیدها و چربی ها به اسیدهای چرب تجزیه می شوند که هر دو به ایجاد طعم و بافت منحصر به فرد پیدان کمک می کنند. گازهای آمونیاک و سولفید هیدروژن نیز در این فرآیند آزاد می شوند که دلیل اصلی بوی قوی تخم مرغ صد ساله هستند.

روش های صنعتی: سرعت و کارایی در تولید انبوه

با افزایش تقاضا برای تخم مرغ صد ساله، روش های صنعتی برای تسریع فرآیند تولید ابداع شد. در این روش ها، به جای استفاده از ترکیب پیچیده سنتی، از مواد شیمیایی با قدرت قلیایی بالا استفاده می شود. معمولاً تخم مرغ ها در محلولی از هیدروکسید سدیم (سود سوزآور) و نمک خیسانده می شوند.

این روش به دلیل سرعت بسیار بالاتر در عمل آوری تخم مرغ، محبوبیت زیادی پیدا کرده است. تخم مرغ هایی که به این شیوه تهیه می شوند، ممکن است تنها در عرض چند روز یا چند هفته آماده شوند، در حالی که روش سنتی چندین ماه به طول می انجامد. از نظر کیفیت، برخی معتقدند که پیدان های صنعتی ممکن است پیچیدگی طعم و عمق ویژگی های حسی پیدان های سنتی را نداشته باشند، اما همچنان برای مصرف کنندگان قابل قبول هستند. این روش، امکان تولید انبوه و دسترسی آسان تر به این خوراکی سنتی را فراهم کرده است.

در پس پرده شایعات و نگرانی ها: واقعیت های تخم مرغ صد ساله

هر غذای سنتی و باستانی، به خصوص آنهایی که ظاهر و طعمی غیرمعمول دارند، اغلب با شایعات و نگرانی هایی همراه است. تخم مرغ صد ساله نیز از این قاعده مستثنی نیست. پرداختن به این ابهامات برای درک کامل و بی طرفانه این خوراک ضروری است.

داستان سرب و روی: خطرات پنهان و سلامت عمومی

یکی از جدی ترین نگرانی ها در مورد تخم مرغ صد ساله، مسئله استفاده از سرب در فرآیند تهیه آن است. در گذشته و حتی گاهی در برخی روش های تولید صنعتی مدرن، از اکسید سرب برای تسریع فرآیند عمل آوری تخم مرغ استفاده می شد. سرب، به عنوان یک فلز سنگین، به شدت سمی است و مصرف آن می تواند منجر به مسمومیت و مشکلات جدی سلامتی شود، به خصوص در کودکان و زنان باردار.

خوشبختانه، با افزایش آگاهی عمومی و سختگیرانه تر شدن مقررات، استفاده از سرب در تولید تخم مرغ صد ساله در چین به شدت محدود شده است. با این حال، هنوز هم در بازارهای غیررسمی یا از طریق تولیدکنندگان غیرمجاز، ممکن است تخم مرغ هایی یافت شوند که با سرب عمل آوری شده اند. برای اطمینان از سلامت مصرف، توصیه می شود که همواره به دنبال تخم مرغ هایی باشید که برچسب بدون سرب (Lead-Free) دارند. صرف اینکه سرب به عنوان یک ماده تشکیل دهنده ذکر نشده است، لزوماً به معنای عدم وجود آن نیست؛ بنابراین، خرید از برندهای معتبر و شناخته شده اهمیت زیادی دارد.

گاهی اوقات به جای اکسید سرب، از اکسید روی استفاده می شود. روی یک ماده مغذی ضروری برای بدن است، اما مصرف بیش از حد آن نیز می تواند منجر به مشکلاتی مانند کمبود مس شود. بنابراین، اگرچه اکسید روی به اندازه سرب خطرناک نیست، اما توصیه می شود مصرف آن نیز در حد اعتدال باشد و از محصولات با برچسب گذاری شفاف استفاده شود.

افسانه ادرار اسب: یک باور غلط رایج

شاید عجیب ترین و رایج ترین شایعه در مورد تخم مرغ صد ساله، این باشد که این تخم مرغ ها در ادرار اسب خیسانده می شوند. این شایعه به قدری گسترده است که بسیاری از مردم در سراسر جهان از امتحان کردن این خوراکی به همین دلیل اجتناب می کنند. اما واقعیت کاملاً متفاوت است.

این باور کاملاً غلط و بدون پایه و اساس علمی است. همانطور که پیشتر توضیح داده شد، فرآیند عمل آوری تخم مرغ صد ساله بر پایه ایجاد یک محیط قلیایی قوی است. ادرار اسب، مانند ادرار اکثر پستانداران، ماهیتی اسیدی دارد و نه قلیایی. بنابراین، استفاده از ادرار اسب نه تنها به فرآیند تبدیل تخم مرغ کمک نمی کند، بلکه عملاً آن را مختل می سازد. منشأ این شایعه احتمالاً به بوی قوی آمونیاک تخم مرغ های عمل آوری شده برمی گردد که به اشتباه با بوی ادرار اسب مرتبط شده است.

سال ها شایعه ادرار اسب، بسیاری را از چشیدن طعم منحصر به فرد پیدان محروم کرده است. اما علم ثابت کرده که فرآیند تبدیل، کاملاً شیمیایی است و هیچ ارتباطی به این باور عامیانه ندارد.

مدت زمان واقعی نگهداری: آیا واقعاً ۱۰۰ سال است؟

نام تخم مرغ ۱۰۰ ساله خود یکی از بزرگترین سوءتفاهم ها را ایجاد کرده است. بسیاری تصور می کنند که این تخم مرغ ها واقعاً برای ۱۰۰ سال یا حتی بیشتر نگهداری می شوند. اما این نام، صرفاً یک استعاره است و اشاره به قدمت و پایداری این روش نگهداری دارد، نه مدت زمان واقعی عمل آوری.

همانطور که قبلاً ذکر شد، مدت زمان واقعی نگهداری تخم مرغ صد ساله در فرآیند سنتی، چند هفته تا چند ماه است. این دوره برای کامل شدن دگرگونی های شیمیایی لازم است. در روش های صنعتی نیز، این زمان به دلیل استفاده از مواد شیمیایی قوی تر، حتی کوتاه تر می شود. بنابراین، هرگونه ادعایی مبنی بر نگهداری واقعی ۱۰۰ ساله، صرفاً افسانه و اغراق است.

لذت چشیدن: نحوه سرو و مصرف تخم مرغ صد ساله در آشپزی چینی

پس از درک فرآیند تهیه و رفع ابهامات، نوبت به تجربه اصلی می رسد: چشیدن تخم مرغ صد ساله. این خوراکی در آشپزی چینی به روش های متنوعی سرو می شود که هر کدام، ابعاد جدیدی از طعم و بافت آن را آشکار می کنند.

ساده ترین و رایج ترین روش مصرف پیدان، سرو آن به تنهایی است. پس از پوست کندن، تخم مرغ را به چهار یا شش قسمت برش می دهند و به عنوان یک پیش غذای ساده یا میان وعده مصرف می کنند. در این حالت، طعم قوی و بافت منحصر به فرد آن به بهترین شکل احساس می شود. برای متعادل کردن طعم، اغلب آن را با ترشی زنجبیل (Pickled Ginger) سرو می کنند. طعم تند و شیرین زنجبیل، به خوبی با طعم خاکی و آمونیاکی تخم مرغ ترکیب شده و تجربه ای دلپذیر را ایجاد می کند.

یکی دیگر از روش های محبوب، سرو تخم مرغ صد ساله همراه با پنیر توفو است. توفوی نرم و بی مزه، بستری عالی برای طعم دهی قوی پیدان فراهم می کند. این ترکیب را اغلب با کمی سس سویا، روغن کنجد، و پیازچه خرد شده طعم دار می کنند. این یک پیش غذای خنک و مغذی است که به خصوص در فصول گرم مورد علاقه بسیاری از چینی ها است.

در میان غذاهای معروف چینی، کانجی (Congee) یا فرنی برنج، جایگاه ویژه ای دارد. کانجی یک فرنی برنج غلیظ است که با مواد مختلفی تهیه می شود و تخم مرغ صد ساله یکی از محبوب ترین افزودنی های آن است. تکه های خرد شده پیدان را به کانجی داغ اضافه می کنند و با طعم ملایم برنج و سایر مواد، ترکیبی از طعم ها و بافت ها را به وجود می آورند. این غذا اغلب برای صبحانه یا به عنوان یک غذای سبک و مقوی مصرف می شود.

تخم مرغ صد ساله همچنین در انواع سالادها و پیش غذاها به کار می رود. می توان آن را به صورت خرد شده در سالادهای سبزیجات، سالاد نودل سرد یا حتی با گوشت پخته شده و سس های تند ترکیب کرد. قابلیت آن برای افزودن یک طعم اومامی و بافتی خاص به غذا، آن را به یک عنصر چندکاره در آشپزی چینی تبدیل کرده است. این خوراکی حتی می تواند به عنوان چاشنی روی غذاهای اصلی نیز استفاده شود و لایه ای از پیچیدگی طعمی را به آن ها اضافه کند.

خواص احتمالی و ارزش غذایی تخم مرغ صد ساله

مانند تخم مرغ های معمولی، تخم مرغ صد ساله نیز منبع خوبی از پروتئین با کیفیت بالا است. در طول فرآیند عمل آوری، پروتئین های تخم مرغ تجزیه می شوند و این ممکن است به هضم آسان تر آن ها کمک کند. همچنین، این خوراک حاوی چربی ها، ویتامین ها (به ویژه ویتامین B12) و مواد معدنی است که برای بدن ضروری هستند.

از نظر ارزش غذایی، پیدان یک منبع انرژی و پروتئین است. اما باید توجه داشت که این خوراک، یک ماده غذایی اصلی نیست و بیشتر به عنوان یک چاشنی یا افزودنی به غذاها مصرف می شود. در مورد خواص درمانی خاص، هیچ ادعای علمی معتبر و گسترده ای وجود ندارد که بتوان به آن ها استناد کرد. مانند هر ماده غذایی دیگر، مصرف متعادل و آگاهانه آن توصیه می شود، به خصوص با توجه به نگرانی های احتمالی درباره سرب در برخی انواع نامرغوب آن.

ماده مغذی	مقدار تقریبی در ۱۰۰ گرم تخم مرغ صد ساله
کالری	۱۴۰-۱۶۰ کیلوکالری
پروتئین	۱۱-۱۳ گرم
چربی	۹-۱۱ گرم
کربوهیدرات	۱-۲ گرم
سدیم	۴۰۰-۵۰۰ میلی گرم
ویتامین B12	بسیار خوب
این مقادیر تقریبی بوده و بسته به نوع تخم مرغ (مرغ، اردک، بلدرچین) و روش تهیه متفاوت است.

با این حال، مانند بسیاری از غذاهای تخمیر شده، ممکن است برخی فواید پروبیوتیکی یا تقویت کننده سیستم گوارشی نیز داشته باشد، اما این موارد نیاز به تحقیقات بیشتری دارند. اهمیت اصلی تخم مرغ صد ساله در آشپزی چینی، بیشتر به طعم، بافت و نقش فرهنگی آن بازمی گردد تا خواص درمانی خاص.

نتیجه گیری: کاوشی جامع در دنیای تخم مرغ ۱۰۰ ساله

در پایان این سفر به دنیای تخم مرغ ۱۰۰ ساله در چین، می توان این خوراک را نه تنها یک غذا، بلکه نمادی از خلاقیت و سنت های دیرینه در آشپزی دانست. از افسانه های کشف آن در گودال های آهک گرفته تا دگرگونی های شیمیایی پیچیده ای که یک تخم مرغ ساده را به یک اثر هنری آشپزی تبدیل می کند، پیدان داستانی پر از رمز و راز را روایت می کند. ظاهر تیره، بافت ژلاتینی و خامه ای، و طعم قوی آمونیاک و خاکی آن، تجربه ای است که هر کنجکاوی را به چالش می کشد.

این مقاله پرده از بسیاری از ابهامات برداشت؛ از نامی که تنها یک استعاره است تا شایعه ادرار اسب که هیچ پایه علمی ندارد. همچنین به نگرانی های بهداشتی مربوط به سرب و روی پرداختیم و بر اهمیت انتخاب محصولات معتبر و با کیفیت تاکید کردیم. تخم مرغ صد ساله نه تنها یک غذای عجیب، بلکه بخشی جدایی ناپذیر از هویت فرهنگی و آشپزی چین است که در کنار فرنی برنج، توفو یا به تنهایی، تجربه ای از طعم های عمیق و متفاوت را ارائه می دهد.

برای کسانی که به دنبال ماجراجویی های جدید در دنیای غذا هستند و از امتحان کردن طعم های خاص و متفاوت نمی ترسند، چشیدن تخم مرغ صد ساله می تواند یک تجربه به یاد ماندنی باشد. با آگاهی از فرآیند تهیه و انتخاب محصولات ایمن، می توانید با خیالی آسوده به این تجربه آشپزی بپیوندید و خود را در فرهنگ غنی و متنوع غذای چینی غرق کنید. پیدان بیش از یک غذا است؛ یک داستان، یک سنت و یک دعوت به کشف ناشناخته هاست.