بعد از انقلاب، یک میلیون هکتار از جنگلهای کشور نابود شده است

اعتماد نوشت:سایر نقاط کشور دارای جنگل های بالغ بر سه میلیون هکتار است. از این جنگل ها تنها 1.3 میلیون هکتار قابل بهره برداری صنعتی است، بقیه جنگل ها به دلیل عدم نگهداری مناسب یا آسیب های طبیعی مورد بهره برداری قرار نمی گیرند.

دولت با سرمایه گذاری در بخش های مختلف مانند تولید، کشاورزی و انرژی های تجدیدپذیر تلاش می کند تا اقتصاد ملی را متنوع کند و اتکای خود به صادرات نفت را به تدریج کاهش دهد.

از ابتدای سده بیستم تاکنون 43درصد از جنگل ها از بین رفته و بیشتر مناطق جنگلی باقیمانده، در رشته کوه های البرز، در نزدیکی دریای کاسپین و در رشته کوه های زاگرس است. در ایران کنونی تقریبا جنگل بکری باقی نمانده است.

اثر هزاران ساله انسان بر محیط زیست طبیعی – رشد جمعیت، تصاحب زمین برای کشاورزی، بهره برداری از جنگل ها توسط عشایر و افزایش تقاضا برای چوب به عنوان مصالح ساختمانی یا هیزم – منابع جنگلی کشور را از بین برده است.

در دوران پهلوی و در فاصله سال های 1304 تا 1357 توسعه کشاورزی به ویژه برای پوشش جنگلی مضر بود. در استان های چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان زمین های جنگلی زیادی برای کشت و زرع پاک تراش شدند. در گیلان، جنگل ها را قطع کردند تا امکان تولید چای، برنج و تنباکو فراهم شود. بهره برداری مشابه از اراضی جنگلی مازندران، زیستگاه ببر ایرانی را که آخرین بار در دهه 50 مشاهده شده بود، نابود کرد. از زمان انقلاب و از سال 1357، جنگل های ایران قربانی تخریب فزاینده ای شده اند و حدود یک میلیون هکتار از جنگل های زاگرس غنی از نظر زیست محیطی به دلیل تغییرات اقلیمی از بین رفته است.

سازمان های دولتی مسوول اجرای قوانین و مقررات مربوط به مناطق جنگلی ، به روز نیستند و همواره با مشکل بودجه و بروکراسی ناکارآمد مواجهند . افراد همچنان مانند آنچه در مورد پارک جنگلی الیمالات نور در سال 1402 شاهد بودیم، به میل خود درختان را قطع می کنند و گاهی اوقات برای ایجاد پارکینگ اتومبیل، شهرک یا زمین های قابل کشت بیشتر، جنگل ها را حذف می کنند یا آنها را آتش می زنند.

پاکسازی بیش از حد جنگل ها با انتشار هر چه بیشتر میلیون ها تن گازهای گلخانه ای در اتمسفر همراه است که معمولا در چوب به شکل کربن ذخیره می شوند. این گازهای گلخانه ای آزاد شده، اقلیم جهان را بی ثبات می کنند، به جو آسیب می رسانند و به گرم شدن کره زمین و در نهایت، تشدید تغییرات اقلیمی منجر می شوند.

جنگل ها با ذخیره سازی کربن، با کاهش گرمایش زمین، مزایای محیط زیستی مهمی به همراه دارند. قطع 4000 اصله درخت از جنگل هیرکانی اآلیمالات نور مازندران در سال 1402 به افزودن حدود 100 تن دی اکسیدکربن یا عبارت دیگر 27.5 تن کربن خالص به اتمسفر می انجامد. یک مترمکعب چوب حدود یک تن اما یک درخت سالانه به طور متوسط بین 10 تا 40 کیلوگرم دی اکسیدکربن جذب می کند که البته این میزان جذب هم بستگی به مجموعه ای از عوامل دارد.یک تن دی اکسیدکربن معادل 4000 کیلومتر جابه جایی یک خودروی بنزینی، 120هزار شارژ گوشی تلفن هوشمند و مصرف 500 لیتر گازوییل است.

افزایش سالانه 100 تن دی اکسیدکربن « 27.5تن کربن خالص » معادل 1.5 در ده به توان منهای 10 درجه سانتی گراد موجب افزایش دمای سالانه می شود، چون دی اکسیدکربن (CO2) یک گاز گلخانه ای با اثری مانند شیشه در گلخانه ایجاد می کند، گرما را به دام می اندازد و داخل را گرم می کند و بنابراین هر تن دی اکسیدکربنی که در جو منتشر می کنیم، اقلیم را بیشتر گرم می کند.

23302