هنرمندانی که سیاسی شدند – فیلوپ
مهسا بهادری:دست کم 24ساعت است که نام این دونفر را مخصوصا در فضای مجازی زیاد می شنویم. دونفری که واکنش ها نسبت به نامزدی آن ها در مجلس شورای اسلامی چندان مطلوب نبوده، ایرج ملکی و بهمن دان.
ایرج ملکی در این میان جنس شهرتش کمی متفاوت است، او در کرمانشاه سال ها قبل چند فیلم کوتاه هشدار دهنده درباره آسیب های اجتماعی با موضوعات مختلف ساخته بود. بعد از گسترش پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی این فیلم ها در میان کاربران کشف شد و اصطلاحا سوژه خنده فضای مجازی شد. مثلا یکی از مشهورترین دیالوگ هایی که دست مایه خنده آدم ها شد دیالوگ «چطو به تو گیر ندادن؟» بود که بیشتر جنبه تمسخر داشت اما ملکی وقتی با این قبیل واکنش ها مواجه شد، تلاشی برای بهبود کیفیت کار خود انجام نداد و به جای اینکه ناراحت شود و یا انزوا و گوشه گیری پیشه کند از این موقعیت یک فرصت ساخت و با اتکا بر شناخته شدنش در شبکه های اجتماعی شروع کرد به فعالیت بیشتر در زمینه طنز.
لایوهای (برنامه زنده) اینستاگرام می گذاشت و در آن برای مخاطبانش جوک تعریف می کرد که اتفاقا بسیاری از آن ها هم در دسته بندی جوک های بیمزه قرار می گرفتند، ولی شکل تعریف کردن و حالت ایرج ملکی باز باعث می شد مخاطب بخندند.
با تمام این شرایطی که ملکی در حوزه فرهنگی پشت سر گذاشته، برای ورود به حوزه سیاست تایید صلاحیت شده و از طرف دیگر بهمن دان هم برای این دوره از مجلس شورای اسلامی نامزد شده است، او فعالیت هنری خود را با تیاتر در گروه آناهیتا در سال های نوجوانی آغاز کرد. سپس سال ها به عنوان تکنسین رادیولوژی مشغول به کار بود و سپس در رشته های کشاورزی و معماری در مقطع کارشناسی فارغ التحصیل شد و مقطع کارشناسی ارشد را در رشته مدیریت امور فرهنگی به پایان رساند او فعالیت سینمایی را با فیلم هدف بصورت حرفه ای به عنوان بازیگر آغاز کرد.از آخرین کارهای او می تواند به «گاندو»، «معمای شاه» و فیلم سینمایی «عنکبوت» می توان اشاره کرد، البته این اولین بار نیست که پای اهالی فرهنگو هنر به مجلس باز می شود، پیش از این هم بهروز افخمی که به تازگی برای فیلم «صبح اعدام» جایزه بهترین کارگردانی را از چهل و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر دریافت کرد در ششمین دوره از مجلس شورای اسلامی حضور داشت البته بسیاری از منتقدان بر این باورند که افخمی پس از ورود به مجلس جریان های سیاسی را وارد فیلمسازی اش کرد و پیش از آن فیلمساز موفق تری بود؛ اما شناخته شده ترین هنرمندی که وارد عرصه سیاسیت شد کسی نبود جز محمدتقی بهار معروف به ملک الشعرای بهار که در سومین و پنجمین دوره مجلس شورای ملی حضور داشته است.
بهار در سال 1293 خورشیدی نماینده حوزه انتخابیه درگز در مجلس سوم شورای ملی و همچنین به عنوان نماینده حوزه انتخابیه ترشیز (کاشمر کنونی) در مجلس پنجم شورای ملی انتخاب شد. بهار در حالی که از جوانترین نمایندگان مجلس بود اما تصویب اعتبارنامه اش چهار ماه و نیم به طول انجامید. هنگام بررسی اعتبارنامه اش در مجلس (31 فروردین 1294) شیخ محمدحسن گروسی در مخالفت با اعتبارنامه ملک الشعرا، مندرجات روزنامه نوبهار را «فساد ملتبس» توصیف کرد، یعنی امکان فساد عقیده در این مندرجات هست و باید برای تشخیص آن به خبره و کارشناس مراجعه شود. سید حسن مدرس نیز ضمن اعلام مخالفت خود با اعتبارنامه ملک الشعرا گفت حاکم درگز که انتخابات درگز را برگزار کرده، یاغی بوده است. سرانجام مجلس با 44 رای موافق در برابر 25 رای مخالف به اعتبارنامه ملک الشعرا رای داد.
ملک الشعرا در همان سال دوره سوم نوبهار را در تهران منتشر کرد و سال بعد انجمن ادبی دانشکده (به عبارت دیگر بعدها با نام احیاء دوم انجمن ادبی ایران) و نیز مجله دانشکده را بنیان گذاشت که به اعتقاد او مکتب تازه ای در نظم و نثر پدیدآورد. علاوه بر بهار عده ای از اهل قلم مانند عباس اقبال آشتیانی، غلامرضا رشید یاسمی، سعید نفیسی و تیمورتاش با این مجله همکاری داشتند.
در مجلس پنجم در حالی که ملک الشعراء نمایندهٔ حوزه انتخابیه ترشیز بود در صف مخالفان جمهوری رضاخانی قرار گرفت. بهار معتقد بود که موافقت سردارسپه با جمهوری، اسباب تردید مردم شده است و نتیجه چنین جمهوری دیکتاتوری رضاخان خواهد بود. بعدها بهار در این دوره خطر مخالفت با سردار سپه را می پذیرد و اشعاری به ظاهر در تحسین جمهوری می سراید. او در این دوره در کنار سید حسن مدرس و سید ابوالحسن حایری زاده در راس جناح مخالف رضاخان بود. ملک الشعرا پیوسته در واکنش به حمله نظام به مطبوعات و توقیف جراید و بازداشت روزنامه نگاران اعتراض می کرد. با کشته شدن کنسول آمریکا در تهران در اواخر تیر 1303، سردارسپه در پایتخت حکومت نظامی برقرار و عده ای را دستگیر و روزنامه ها را بست. بهار همراه با مدرس، حایری زاده، حاجی اسماعیل عراقی. میرزا علی کازرونی، احمد اخگر و سید حسن زعیم در هفتم امرداد طرح استیضاح دولت رضاخان را به مجلس ارایه داد.
موارد استیضاح عبارت بود از: «سوء سیاست نسبت به داخله و خارجه، قیام و اقدام بر ضد قانون اساسی و حکومت مشروطه و توهین به مجلس شورای ملی، تحویل ندادن اموال مُقصرین و غیره به خزانه دولت». صبح 28 امرداد که قرار بود رضاخان و اعضای دولتش در مجلس حاضر و استیضاح شوند، هوادارانش جلو مجلس جمع شدند و هنگامی که مدرس رسید، به او هجوم برده و در تعقیبش وارد مجلس شدند. در مجلس نیز، نمایندگان هوادار رضاخان به مدرس حمله کردند که منجر به تشنج و تعطیل جلسه و به تعویق افتادن آن به عصر شد. در جلسه عصر، مدرس و کازرونی و حایری زاده به مجلس نیامدند و ملک الشعرا بهار به نمایندگی از استیضاح کنندگان در مجلس حاضر و نطقی در اعتراض به وقایع آن روز ایراد کرد که با طعنه و مخالفت نمایندگان اکثریت، از جمله سلیمان میرزا روبرو شد. در نتیجه، ملک الشعرا و همفکرانش تصمیم گرفتند استیضاح مسکوت بماند. اما رضاخان از مجلس رای اعتماد خواست و گفت: «برای دولت تکلیف لازم است. اگر اقلیت هر روز به یک عنوانی اسباب زحمت دولت را فراهم کند برای دولت پیشرفت ندارد … دولت متکی به اکثریت است، اگر اکثریت دارد برود عقب خدمت خودش و اگر هم ندارد تکلیف خودش را بفهمد … رای اعتماد با هر چه می خواهید بگیرید. با سیاه، سفید، قرمز، هر چه می خواهید بگیرید. تقاضای ما معین شدن تکلیف ماست». با خروج نمایندگان اقلیت از جلسه، نمایندگان به اتفاق به دولت رضاخان رای اعتماد دادند.
245245
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "هنرمندانی که سیاسی شدند – فیلوپ" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "هنرمندانی که سیاسی شدند – فیلوپ"، کلیک کنید.