حراج سینما پارس: سکانس تازه مرگ تدریجی یک رویا
سینما پارس، یکی از سینماهای قدیمی تهران در میدان انقلاب، پس از چند سال تعطیلی به فروش گذاشته شد. با شیوع کرونا، مانند بسیاری از سالن‌های سینمایی دیگر، سینما پارس نیز دچار رکود و در نهایت تعطیل شد. مالکان این سینما اخیراً اعلان رسمی فروش را نصب کرده‌اند. از دلایل فروش این سینما، کمبود امکانات مناسب برای مخاطبان، رقابت با سالن‌های سینمایی مجاور و نبود حمایت‌های دولتی اعلام شده است.
به گزارش فیلوپ، به نقل از روزنامه فراز، با وجود افزایش تعداد تماشاگران سینما در سال ۱۴۰۳ به بیش از ۳۳.۵ میلیون نفر، سرانه سینما رفتن در ایران پایین آمده است. در سال ۱۳۷۹، با جمعیت ۶۰ میلیون نفری کشور، هر ایرانی ۰.۵۵ بار در سال به سینما می‌رفت، اما در سال ۱۴۰۳، با ۸۶ میلیون جمعیت، این میزان به ۰.۳۸ بار کاهش یافته است. روند تعطیلی سینماها از دهه ۷۰ در ایران شروع شد، اما وضعیت بسیاری از سینماها هیچ‌وقت به قبل از همه‌گیری کرونا بازنگشت. حالا خبر رسیده است که سینمای دیگری در تهران تعطیل شده است.
سینما پارس، یکی از سینماهای قدیمی تهران در میدان انقلاب، پس از چند سال تعطیلی به فروش گذاشته شد. با شیوع کرونا، مانند بسیاری از سالن‌های سینمایی دیگر، سینما پارس نیز دچار رکود و در نهایت تعطیل شد. مالکان این سینما اخیراً اعلان رسمی فروش را نصب کرده‌اند. از دلایل فروش این سینما، کمبود امکانات مناسب برای مخاطبان، رقابت با سالن‌های سینمایی مجاور و نبود حمایت‌های دولتی اعلام شده است. علاوه بر سینما پارس، سینما مرکزی که در مجاورت آن قرار دارد نیز از زمان شیوع کرونا در سال ۱۳۹۸ تعطیل شده است. این سینما که از قدیمی‌ترین و مهمترین سالن‌های سینمایی میدان انقلاب محسوب می‌شد، در سال ۱۴۰۱ مجوز تغییر کاربری دریافت کرد و تاکنون فعالیت خود را از سر نگرفته است. احتمال می‌رود که در آینده، این سینما نیز به سرنوشت سینما پارس دچار شده و برای فروش گذاشته شود. وزارت ارشاد چه نقشی در حمایت از سینماها به عنوان اماکن فرهنگی دارد؟
هر ایسلندی در سال ۴ بار به سینما می‌رود
برخی علت کاهش استقبال ایرانیان از سینما را گسترش اینترنت و پلتفرم‌های نمایش خانگی می‌دانند. اما اینترنت و این پلتفرم‌ها فقط در ایران گسترش پیدا نکرده‌اند؛ هند با حدود ۹۸۱ میلیون بلیت فروخته‌شده در سال ۲۰۲۲، بزرگ‌ترین مخاطب سینمایی جهان را داشته است. هچنین چین با ۷۰۹ میلیون و ایالات متحده با تقریباً ۶۹۹ میلیون تماشاگر در رتبه‌های بعدی قرار دارند. مردم ایسلند و کره جنوبی بالاترین میزان حضور در سینما را دارند، به‌طوری که سالانه، هر فرد در این کشورها به طور متوسط ۴.۳ بار به سینما می‌رود. در اروپا، استونی در سال ۲۰۲۰ با ۱.۴ بار حضور سرانه در صدر بود و پس از آن دانمارک با ۱.۲ بار در رتبه دوم قرار گرفت. میزان سرانه‌ی تماشای فیلم در سینما هر سال می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی تغییر کند؛ برای مثال، فرانسه در سال ۲۰۲۳ بالاترین میزان فروش بلیت در اروپا را با ۱۸۰میلیون بلیت داشت، اما به دلیل جمعیت بیشتر، بالاترین سرانه‌ی سینما رفتن را به دست نیاورد.
چرا در بسیاری از کشورها، سینما رفتن همچنان محبوب است؟
آمارها نشان می‌دهد مردم هند، چین، ایالات متحده، کره جنوبی، ایسلند، و سایر کشورهایی که سرانه‌ی بالایی در سینما دارند، ب همچنان به سینما رفتن ادامه می‌دهند. سیستم‌های صوتی و تصویری در بسیاری از سینماهای این کشورها به گونه‌ای که تجربه منحصر به فردی از تماشای فیلم را برای مخاطبان ایجاد می‌کند. همچنین در برخی از مناطق، سینما رفتن همچنان یک فعالیت اجتماعی و فرهنگی مهم است. در این کشورها فیلم‌ها به مدت طولانی در انحصار سینماها می‌مانند و تماشاگران نمی‌توانند منتظر پلتفرم‌های آنلاین بمانند. همچنین در بسیاری از کشورها، مردم برای حمایت از سینمای ملی و فیلم‌سازان داخلی به سینما می‌روند. جشنواره‌های بزرگ سینمایی در این کشورها تاثیر چشمگیری در استقبال مردم از سینما دارد. برای مثال جشنواره فیلم بوسان (کره جنوبی) یکی از مهمترین جشنواره‌های آسیا است و برلیناله (جشنواره بین‌المللی فیلم برلین) در آلمان باعث افزایش علاقه به سینما می‌شود. بنابراین، حتی با رشد اینترنت و پلتفرم‌های دیجیتال، سینما همچنان یک انتخاب محبوب در کشورهای مختلف است.
سال‌هاست حال سینما خراب است
مدیر یک سینما از وضعیت سینما به فراز می‌گوید: «حال سینما سال‌ها است که خوب نیست. قبل‌تر حمایت‌هایی از سینماها می‌شد، اما این حمایت‌ها تقریبا قطع شده است. برای مثال برای خرید تجهیزات به سینماها یارانه تعلق می‌گرفت. امروز نه تنها این حمایت‌ها نمی‌شود حتی نمی‌توانیم تجهیزات مورد نیاز را از بازار تهیه کنیم. در این شرایط ارزش افزوده برای خرید بلیت سینما در نظر گرفته شده است؛ بلیت سینما لوکس است که باید ارزش افزوده برای آن پرداخت شود؟ نام معافیت برای سینماها مانده است، اما به بهانه‌های مختلف از سینماداران پول گرفته می‌شود.»
او در ادامه می‌گوید: «سینما در انحصار دفاتر پخش فیلم است؛ یعنی ما اجازه اکران فیلم‌هایی را داریم که در ایران مجوز دارند. در این شرایط هیچ رقیبی وجود ندارد و هر فیلمی ساخته می‌شود ما باید اکران کنیم. انتخاب در این شرایط بین بد و بدتر است؛ باید فیلم‌ها از حوض کوچک از پیش تعیین‌شده انتخاب شوند. در زمان اکران بعضی از فیلم‌ها خود ما می‌گوییم حیف از سالن سینما که در آن چنین فیلم‌هایی اکران شود. در دوران کرونا ۲۰ ماه سینما کامل تعطیل بود یک مسئول سراغی از ما نگرفت که چگونه زنده مانده‌اید. بعد از کرونا مردم با پلتفرم‌های پخش خانگی آشنا شدند و دفاتر پخش هم وارد این حوزه شدند. اگر فیلمی را نتوانند به سینما بفروشند به پلتفرم‌ها و … می‌برند. خوراک سینما فیلمی است که دفاتر پخش می‌دهند.»
نیازی به ساخت سینما نیست!
این مدیر که بیش از پانزده سال سابقه دارد ادامه می‌دهد: «هزینه‌های نگهداری از سینما به شدت بالا رفته است. قیمت چیپس در یک سال از هفت هزار تومان به ۲۵ هزار تومان رسیده است، اما قیمت بلیت سینما از ۸۰ هزار تومان با ارزش افزوده به ۱۱۰ هزار تومان رسیده که سهم سینما از این افزایش شاید ۱۲ هزار تومان باشد. از یک طرف مردم توانایی خرید بلیت با این قیمت‌ها را ندارند و از طرف دیگر قیمت بلیت کفاف هزینه‌های سینما را نمی‌دهد. مگر این که دولت به سینماها برای دوام آوردن کمک کنند. چند سینما در تهران بسته شده‌اند و بسیاری در شرف تعطیلی هستند؛ وضعیت در سایر استان‌ها به مراتب بدتر است. حالا برخی از مراکز شبه‌دولتی به دنبال ساخت سینمای جدید هستند تا تعداد صندلی‌های سینما را افزایش دهند. افزایش تعداد صندلی اهمیت ندارد بلکه تعداد مخاطب مهم است. در بعضی از سینماها از از ۱۲۰۰ صندلی تنها ۳۰۰ صندلی در یک شب مخاطب داشته باشد. اصلا با این تعداد مخاطب نیازی به ساخت سینمای جدید است؟»
سینماهای شبه‌دولتی ابزاری قدرتمند
او در آخر به خبرنگار فراز می‌گوید: «اجازه تغییر کاربری سینما را نمی‌دهند، اما چرخ سینماها دیگر نمی‌چرخد. بدون کمک‌های دولتی حفظ سینماها تقریبا ناممکن است. اگر تمام بلیت‌های یک سالن ۷۰ نفره فروخته شود سهم سینما از فروش بلیت سه میلیون و پانصد هزار تومان است. در حالی که برای اکران یک سانس حداقل یک میلیون و پانصد هزارتومان ما باید هزینه کنیم. در این شرایط سینماهای شبه دولتی با استفاده از رانت به جنگ پیکر نحیف و بی‌جان سینماهای مستقل آمده‌اند و دیگر رمقی برای ما نمانده است.»
در کشورهای مختلف، دولت‌ها به شیوه‌های متفاوتی از صنعت سینما و بقای سینماها حمایت می‌کنند. برای مثال دولت هند از صنعت سینما به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فیلم در جهان حمایت می‌کند. این حمایت‌ها شامل ارائه تسهیلات مالی، معافیت‌های مالیاتی و ایجاد زیرساخت‌های سینمایی است. همچنین، این دولت برنامه‌های آموزشی و کارگاه‌های تخصصی برای تقویت مهارت‌های سینماگران برگزار می‌کند. دولت چین نیز نقش فعالی در حمایت از صنعت سینما دارد. این حمایت‌ها شامل سرمایه‌گذاری در تولید فیلم‌های داخلی، ایجاد شهرک‌های سینمایی پیشرفته و ارائه یارانه‌های مالی به سینماها است. در ایالات متحده، صنعت سینما به‌طور عمده توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود. با این حال، دولت از طریق معافیت‌های مالیاتی، ارائه تسهیلات مالی و حمایت از جشنواره‌های فیلم به‌صورت غیرمستقیم از این صنعت حمایت می‌کند. همچنین در ایسلند، دولت با ارائه تسهیلات مالی، معافیت‌های مالیاتی و حمایت از تولیدات محلی به بقای سینماها کمک می‌کند.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه‌ها در فیلوپ به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می‌باشد.
پایان خبر فیلوپ
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "حراج سینما پارس: سکانس تازه مرگ تدریجی یک رویا" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "حراج سینما پارس: سکانس تازه مرگ تدریجی یک رویا"، کلیک کنید.