معرفی فیلم بوسه ملعون (Kiss of the Damned)

فیلم «بوسه ملعون» (Kiss of the Damned) محصول سال ۲۰۱۲، اثری گوتیک و رمانتیک در ژانر خون آشامی است که مخاطب را به سفری در دنیایی پر از عشق ممنوعه، وسوسه و معضلات هویتی دعوت می کند. این فیلم با کارگردانی الکساندرا کاساوتیس، روایتی متفاوت و هنرمندانه از زندگی خون آشام ها را به تصویر می کشد، جایی که اروتیسم، درام و وحشت در هم تنیده می شوند و تجربه ای عمیق و به یادماندنی از سینمای مستقل را ارائه می دهند.

در دنیای سینما، ژانر خون آشامی همیشه جایگاهی ویژه داشته است؛ از دراکولای کلاسیک برام استوکر گرفته تا خون آشام های مدرن و بعضاً پرزرق و برق. اما در این میان، گاهی آثاری سربرمی آورند که مرزهای این ژانر را جابه جا کرده و با نگاهی تازه، مخاطب را غرق در اتمسفری منحصر به فرد می کنند. فیلم «بوسه ملعون» دقیقاً یکی از همین آثار است. این فیلم، با تلفیقی هنرمندانه از عناصر گوتیک، رمانتیک و دراماتیک، نه تنها یک داستان خون آشامی صرف را روایت نمی کند، بلکه به کاوش عمیق در روان شناسی شخصیت ها، پیچیدگی های عشق و ماهیت هویت می پردازد.

«بوسه ملعون» به کارگردانی الکساندرا کاساوتیس، اولین تجربه بلند سینمایی اوست که با جسارت تمام، دیدگاهی متفاوت را به این ژانر ارائه می دهد. فیلم با فضاسازی غنی، استفاده هوشمندانه از رنگ ها و نورپردازی، و موسیقی متن تاثیرگذار، مخاطب را به دنیایی دعوت می کند که در آن مرزهای انسانیت و خون آشامی، عشق و شهوت، و نظم و جنون به طرز ظریفی محو می شوند. این مقاله به معرفی جامع این فیلم، بررسی داستان، معرفی بازیگران و عوامل، تحلیل جزئیات تولید و در نهایت، نقد و بررسی نقاط قوت و ضعف آن از دیدگاه منتقدان خواهد پرداخت تا شما را با تمامی ابعاد این تجربه سینمایی خاص آشنا سازد.

داستان فیلم بوسه ملعون؛ عشقی ابدی در سایه خون و وسوسه

«بوسه ملعون» بیش از آنکه یک فیلم ترسناک کلاسیک باشد، یک درام عاشقانه گوتیک است که به درون مایه های پیچیده انسانی و ماورایی می پردازد. داستان فیلم در حومه شهر کنتیکت و در عمارت تابستانی باشکوهی می گذرد که خود به عنصری تاثیرگذار در فضاسازی فیلم تبدیل می شود. روایت حول محور دو شخصیت اصلی، پائولو و جونا، شکل می گیرد و ما را با عشقی که در ابتدا ممنوعه به نظر می رسد، همراه می کند.

آشنایی پائولو و جونا: آغاز یک رابطه غیرمعمول

پائولو (با بازی مایلو ونتیمیگلیا)، یک نمایشنامه نویس آمریکایی است که برای خلق اثر جدید خود در حال گذراندن روزهای تابستانی در کنتیکت است. او در یکی از غروب های دلنشین، با جونا (با بازی ژوزفین د لا باوم)، زنی زیبا، مرموز و جذاب آشنا می شود. جونا به سرعت قلب پائولو را تسخیر می کند. اما این جذابیت، لایه های عمیق تری از رازی تاریک را در خود پنهان کرده است: جونا یک خون آشام است. او در ابتدا سعی می کند از پائولو فاصله بگیرد، زیرا می داند طبیعت او می تواند برای هر انسانی خطرناک باشد. اما کشش بین آن ها آنقدر قوی است که نمی توانند آن را نادیده بگیرند.

جونا سرانجام راز خود را برای پائولو فاش می کند. او به پائولو توضیح می دهد که برای بقا تنها از خون حیوانات تغذیه می کند و برای اثبات ماهیت خود، از او می خواهد که وی را با زنجیر به تخت ببندد تا فرم واقعی او را ببیند. در صحنه ای اروتیک و پر از تنش، پائولو شاهد تبدیل جونا می شود. اما بر خلاف انتظار، ترس وجود پائولو را فرا نمی گیرد. در عوض، او با عشقی عمیق و بی باکانه، جونا را از بند رها کرده و این اقدام به آغاز عشقی غیرمتعارف و سرنوشتی مشترک منجر می شود. این پذیرش بی قید و شرط، نقطه عطفی در رابطه آن ها و داستان فیلم به شمار می رود.

زندگی مشترک خون آشامی و ورود میمی، خواهر دردسرساز

پس از این کشف و پذیرش، پائولو تصمیم می گیرد برای همیشه در کنار جونا بماند. این انتخاب او را به سوی تجربه ای سوق می دهد که فراتر از زندگی عادی است؛ بوسه جونا در لحظه اوج عشق ورزی، پائولو را نیز به یک خون آشام تبدیل می کند. اکنون هر دو به دنیای جدیدی قدم گذاشته اند که با قوانین و محدودیت های خاص خود همراه است. آن ها زندگی مشترک خود را در همان عمارت تابستانی باشکوه آغاز می کنند، خانه ای که در واقع متعلق به زنیا (با بازی آنا موگلالیس)، یکی از رهبران جامعه خون آشام ها و یک بازیگر تئاتر معروف است.

عمارت زنیا نقش یک خانه نیمه راه را برای خون آشام های جامعه او ایفا می کند و نمادی از نظم و قوانینی است که این موجودات برای زندگی پنهان و مسالمت آمیز خود در کنار انسان ها وضع کرده اند. اما آرامش این زوج تازه خون آشام شده، با ورود ناگهانی میمی (با بازی روکسان مسکیدا)، خواهر دردسرساز و بی قاعده جونا، بر هم می خورد. میمی شخصیتی سرکش، بی پروا و لذت طلب دارد که از قوانین جامعه خون آشام ها سرپیچی می کند و عادت به تغذیه از خون انسان ها دارد، عملی که به شدت ممنوع است.

میمی که پس از کشتن یک مرد در آمستردام به این عمارت پناه آورده، ادعا می کند که تنها برای یک هفته می ماند، اما حضور او به سرعت به کاتالیزوری برای هرج و مرج و تنش تبدیل می شود. او با رفتار های تحریک کننده، بی توجهی به قوانین و تلاش برای اغوا کردن پائولو، رابطه جونا و پائولو را به چالش می کشد. میمی نمادی از وجه تاریک و غریزی خون آشامی است که در تضاد با تلاش جونا برای زندگی متمدنانه و کنترل شده قرار دارد.

اوج گیری درام و سرنوشت شخصیت ها

با پیشروی داستان، تنش ها به اوج خود می رسند. میمی به رفتارهای خطرناک خود ادامه می دهد و نه تنها بر آرامش زوج تاثیر منفی می گذارد، بلکه قوانین جامعه خون آشام ها را نیز زیر پا می گذارد. او با تغذیه مکرر از انسان ها، خطر افشای هویت خون آشام ها را افزایش می دهد. در یکی از نقاط اوج داستان، میمی حتی یک دختر باکره به نام آن (با بازی رایلی کیو) را به زنیا پیشنهاد می دهد که خود از طرفداران کارهای تئاتری زنیاست و این کار نیز به چالش های اخلاقی و وجودی جامعه خون آشام ها دامن می زند.

در این میان، خدمتکار خانه، آیرین (با بازی چینگ والدس-آران)، که خانواده اش نسل هاست نگهبانی عمارت را بر عهده داشته اند، از یک اختلال خونی ارثی رنج می برد که خون او را برای خون آشام ها نامطلوب می کند. آیرین به طور ناخواسته مکالمه ای بین جونا و زنیا را می شنود که در آن جونا از حملات میمی به انسان ها گلایه می کند، اگرچه زنیا سعی در انکار آن دارد. این اطلاعات، آیرین را در موقعیتی پیچیده و خطرناک قرار می دهد.

پایان بندی فیلم با رویدادی ناگوار برای میمی همراه است. او در حال رانندگی به سمت خانه، کنترل ماشین را از دست داده و دچار سانحه می شود. با طلوع خورشید، در حالی که مجروح و در حال سوختن از نور خورشید است، توسط آیرین دیده می شود. اما آیرین، بی توجه به التماس های میمی برای کمک، سیگاری روشن می کند و او را به حال خود رها می کند. این صحنه، تصویری تکان دهنده از بی رحمی و انتقام پنهان را به نمایش می گذارد.

در نهایت، پائولو و جونا در حال ترک عمارت تابستانی برای زندگی جدیدی با دوستانشان در ایتالیا دیده می شوند. یک کیسه زباله نیمه پُر در کنار راه پله تکان می خورد و واژگون می شود، که شاید نشانه ای از بقای چیزی تاریک و ناتمام باشد. فیلم با یک پایان بندی تا حدودی باز و تأمل برانگیز، بیننده را با سوالاتی درباره سرنوشت شخصیت ها و پیام های پنهان داستان تنها می گذارد، اما در عین حال، تصویری از عشق، بقا و عواقب انتخاب ها را به یادگار می گذارد.

پشت صحنه بوسه ملعون؛ کارگردان، بازیگران و تیم خلاق

هر فیلمی حاصل تلاش تیمی از افراد خلاق است و «بوسه ملعون» نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما در این فیلم، حضور الکساندرا کاساوتیس به عنوان کارگردان، به آن ابعادی خاص بخشیده است. این فیلم نه تنها اولین تجربه کارگردانی بلند اوست، بلکه سبکی متمایز و جسورانه را به نمایش می گذارد که ریشه در میراث هنری خانواده اش دارد.

الکساندرا کاساوتیس: دیدگاهی نو در ژانر خون آشامی

الکساندرا کاساوتیس، دختر کارگردان افسانه ای سینمای مستقل آمریکا، جان کاساوتیس، با «بوسه ملعون» ورود خود را به دنیای فیلمسازی اعلام کرد. این نام خانوادگی، به طور ناخودآگاه انتظاراتی را از یک سبک کارگردانی غیرمتعارف و هنری ایجاد می کند و الکساندرا نیز با این فیلم، نشان می دهد که به خوبی از این میراث بهره برده است. او با الهام از سینمای گوتیک و وحشت اروپایی دهه 70 میلادی، به خصوص آثاری از ژان باتیستو، فضایی بسیار خاص و اتمسفریک خلق می کند که یادآور دوران اوج فیلم های خون آشامی هنری است.

کاساوتیس در این فیلم، بر خلاف بسیاری از آثار ژانر خون آشامی که بر اکشن و جلوه های ویژه تمرکز دارند، به درام، روان شناسی شخصیت ها و روابط انسانی-خون آشامی می پردازد. او با استفاده از نماهای بسته، پالت رنگی گرم و تاریک، و سکوت های پرمعنا، حسی از اروتیسم و مالیخولیا را به بیننده منتقل می کند. این رویکرد، نه تنها فیلم را از کلیشه های رایج ژانر دور می کند، بلکه به آن عمق و اعتبار هنری می بخشد. دیدگاه او نه تنها به داستان، بلکه به تجربه بصری و حسی مخاطب نیز اهمیت می دهد، و این همان چیزی است که «بوسه ملعون» را به اثری متفاوت تبدیل می کند.

الکساندرا کاساوتیس با «بوسه ملعون»، جسارت خود را در ارائه روایتی هنری و اروتیک از دنیای خون آشام ها به اثبات می رساند، اثری که یادآور زیبایی شناسی گوتیک و رمانتیسم تاریک سینمای دهه هفتاد است.

بازیگران و نقش آفرینی های کلیدی

انتخاب بازیگران مناسب برای به تصویر کشیدن پیچیدگی های شخصیتی در «بوسه ملعون» بسیار حیاتی بود و تیم بازیگری این فیلم به خوبی از عهده این مسئولیت برآمده اند:

• Joséphine de La Baume در نقش جونا: او با بازی خود، شخصیتی خون آشام را به تصویر می کشد که در عین زیبایی و جذابیت، با وجدان و تمایل به زندگی مسالمت آمیز در کشمکش است. او توانسته است ظرافت و در عین حال قدرت نهفته در جونا را به خوبی نشان دهد.
• Milo Ventimiglia در نقش پائولو: ونتیمیگلیا، نقش نویسنده ای را بازی می کند که با وجود ماهیت خون آشامی جونا، با عشق او را می پذیرد و وارد دنیای جدیدی می شود. شیمی بین او و د لا باوم، به انتقال حس اروتیسم و عمق رابطه عاشقانه کمک شایانی می کند.
• Roxane Mesquida در نقش میمی: میسکیدا با بازی پرشور خود، نقش خواهر سرکش و بی قاعده جونا را ایفا می کند. او نمادی از جنون و آزادی بی حد و مرز در دنیای خون آشام هاست و حضورش، تنش و جذابیت خاصی به داستان می بخشد.
• Anna Mouglalis در نقش زنیا: موگلالیس در نقش رهبر جامعه خون آشام ها، چهره ای باوقار و مقتدر از یک خون آشام باستانی را ارائه می دهد که سعی در حفظ نظم و قوانین دارد.

بازیگران با درک عمیق از شخصیت های خود، توانسته اند پیچیدگی های عاطفی، شهوت و ترس را به شکلی باورپذیر به نمایش بگذارند. ارتباط بین آن ها، به ویژه میان سه شخصیت اصلی، لایه های جدیدی به داستان می افزاید و آن را به فراتر از یک روایت صرف از خون آشام ها سوق می دهد.

جزئیات تولید و اطلاعات فنی فیلم بوسه ملعون

علاوه بر داستان و بازیگری، جنبه های فنی و جزئیات تولید نیز نقش مهمی در شکل گیری اتمسفر و تجربه کلی «بوسه ملعون» ایفا می کنند. این عناصر به دقت انتخاب شده اند تا دیدگاه هنری کارگردان را تقویت کرده و دنیای گوتیک فیلم را زنده کنند.

مشخصات اصلی (سال انتشار، مدت زمان، رده بندی سنی)

«بوسه ملعون» در سال ۲۰۱۲ در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد و سپس در تاریخ ۳ می ۲۰۱۳ به صورت گسترده تر در ایالات متحده اکران شد. مدت زمان فیلم ۹۷ دقیقه است که آن را در دسته فیلم های با مدت زمان متوسط قرار می دهد و ریتم نسبتاً کند آن، فضایی برای بسط درام و شخصیت پردازی فراهم می کند.

این فیلم با رده بندی سنی R (محدود شده) منتشر شده است که دلایل آن شامل محتوای بزرگسالانه، صحنه های اروتیک قوی و گاهی خشونت ملایم است. این رده بندی نشان می دهد که فیلم برای مخاطبان بالای ۱۷ سال طراحی شده و به موضوعاتی می پردازد که ممکن است برای همه سنین مناسب نباشد، به خصوص با توجه به رویکرد جسورانه آن به اروتیسم و ماهیت خون آشامی.

لوکیشن و سبک بصری (سینماتوگرافی و طراحی صحنه)

بخش عمده ای از فیلمبرداری «بوسه ملعون» در شهر نیو فرفیلد، ایالت کنتیکت آمریکا انجام شده است. انتخاب این لوکیشن ها به خصوص عمارت تابستانی، نقش بسزایی در خلق اتمسفر گوتیک و رمانتیک فیلم داشته است. معماری کلاسیک عمارت، فضای سبزش، و محیط های داخلی با نورپردازی کم رمق، حس نوستالژی، مالیخولیا و البته رمزآلودی را به خوبی القا می کنند.

سینماتوگرافی: توبیاس داتوم به عنوان فیلمبردار، نقش مهمی در شکل دهی به جلوه های بصری فیلم داشته است. او با استفاده از نور طبیعی، سایه های عمیق و پالت رنگی غنی که بیشتر به سمت تون های گرم و تیره تمایل دارد، تصاویری چشم نواز و هنری خلق کرده است. نماهای نزدیک، به ویژه در صحنه های عاشقانه و دراماتیک، به انتقال حس اروتیک و پیچیدگی های عاطفی بین شخصیت ها کمک می کند. استفاده از دوربین ثابت و حرکت های آرام، به ریتم کند فیلم می افزاید و بیننده را به غرق شدن در جزئیات بصری دعوت می کند.

طراحی صحنه و لباس: طراحی صحنه در «بوسه ملعون» به گونه ای است که حس یک دنیای کلاسیک و در عین حال رو به زوال را منتقل می کند. مبلمان آنتیک، دکوراسیون باشکوه و در عین حال فرسوده، و جزئیات کوچک در هر صحنه، به غنای بصری فیلم می افزاید. لباس های شخصیت ها نیز با دقت انتخاب شده اند؛ لباس های شیک و کلاسیک جونا و زنیا در تضاد با سبک سرکش و مدرن میمی، به تقویت شخصیت پردازی و تفاوت های درونی آن ها کمک می کند. همه این عناصر بصری در کنار هم، تجربه ای چشمگیر و فریبنده را برای مخاطب فراهم می آورند.

نقد و بررسی فیلم بوسه ملعون؛ بازتاب در میان منتقدان

«بوسه ملعون» پس از اکران خود با واکنش های متفاوتی از سوی منتقدان روبرو شد، اما به طور کلی، توانست جایگاه خود را به عنوان یک فیلم خون آشامی متفاوت و هنری تثبیت کند. نقدها عمدتاً بر روی اتمسفر، سبک بصری و رویکرد منحصر به فرد کارگردان به ژانر تمرکز داشتند.

نمرات و دیدگاه های کلی منتقدان (Rotten Tomatoes)

در وب سایت راتن تومیتوز، که نظرات منتقدان را جمع آوری می کند، «بوسه ملعون» توانست امتیاز ۶۸٪ را بر اساس ۳۴ نقد به دست آورد. اجماع منتقدان در این وب سایت بیان می کند: «این یکی عمدتاً به شیوه خوبی گزنده است: بوسه ملعون یک جشن اروتیک خون آشامی است که یادآور فیلم های ترسناک پرزرق و برق دهه ۷۰ است، با بسته بندی ساده و نه برای تابش مستقیم نور خورشید.» این توصیف به خوبی ماهیت فیلم را نشان می دهد؛ اثری که در زیر لایه های آرام و گوتیک خود، شهوتی خام و خونین را پنهان کرده است.

علاوه بر این، فیلم در جشنواره های مختلف مورد توجه قرار گرفت. «بوسه ملعون» در جشنواره بین المللی فیلم ونیز در سال ۲۰۱۲، نامزد جایزه کوییر لاین (Queer Lion) شد که نشان دهنده ابعاد نوآورانه و پرداختن به موضوعات عمیق تر در فیلم است. در سپتامبر ۲۰۱۳ نیز، این فیلم موفق به دریافت جایزه Octopus d’Or برای بهترین فیلم بلند بین المللی در جشنواره اروپایی فیلم های فانتزی استراسبورگ شد. این جوایز و نامزدی ها، اعتبار هنری فیلم و دیدگاه خاص الکساندرا کاساوتیس را تایید می کنند.

نقاط قوت برجسته فیلم

«بوسه ملعون» دارای چندین نقطه قوت است که آن را به اثری قابل توجه در ژانر خود تبدیل می کند:

• فضاسازی گوتیک، اروتیک و اتمسفریک بی نظیر: فیلم با موفقیت فضایی مالیخولیایی، شهوانی و رمزآلود را ایجاد می کند که بیننده را در دنیای خود غرق می کند. این اتمسفر، یکی از اصلی ترین دلایل جذابیت فیلم است.
• نگاه متفاوت و هنری به ژانر خون آشامی: به جای تمرکز بر خشونت و اکشن، فیلم به درام، روان شناسی شخصیت ها و روابط پیچیده می پردازد که این رویکرد آن را از دیگر فیلم های خون آشامی متمایز می کند.
• طراحی لباس، صحنه و موسیقی متن عالی: تمامی این عناصر به دقت برای تقویت حس گوتیک و رمانتیک فیلم به کار گرفته شده اند و به زیبایی بصری و حسی آن می افزایند. موسیقی متن استیون هافستتر نیز نقش بسزایی در ایجاد فضای خاص فیلم دارد.
• کاوش عمیق در مضامینی چون عشق، وفاداری، خیانت، خانواده و خودشناسی: فیلم نه تنها یک داستان خون آشامی است، بلکه به مفاهیم عمیق تر انسانی و وجودی نیز می پردازد و بیننده را به تفکر وا می دارد.
• ارائه تصویری شهوانی و در عین حال پیچیده از خون آشام ها: «بوسه ملعون» خون آشام ها را موجوداتی صرفاً شرور یا عاشق پیشه نشان نمی دهد، بلکه آن ها را با تمام پیچیدگی ها، وسوسه ها و محدودیت هایشان به تصویر می کشد.

نقاط ضعف و انتقادات وارده

با وجود نقاط قوت فراوان، «بوسه ملعون» از برخی انتقادات نیز بی نصیب نماند:

• ریتم کند فیلم برای برخی مخاطبان: افرادی که به دنبال اکشن سریع و هیجان در فیلم های خون آشامی هستند، ممکن است ریتم آرام و متفکرانه «بوسه ملعون» را خسته کننده بیابند. این کندی بخشی از سبک هنری فیلم است، اما ممکن است برای همه سلیقه ها مناسب نباشد.
• پایان بندی نسبتاً باز یا مبهم: پایان فیلم، با اینکه به تفکر برانگیز بودن آن کمک می کند، ممکن است برای برخی بینندگان که به دنبال یک جمع بندی قطعی هستند، رضایت بخش نباشد. ابهام در سرنوشت برخی شخصیت ها، سوالاتی را بی جواب می گذارد.
• عدم خشونت و اکشن مرسوم در فیلم های خون آشامی: آن دسته از مخاطبانی که انتظار صحنه های خونین و اکشن مبارزه ای مرسوم در ژانر خون آشامی را دارند، ممکن است از «بوسه ملعون» ناامید شوند، زیرا تمرکز فیلم بیشتر بر درام و فضای روان شناختی است.

چرا باید فیلم بوسه ملعون را تماشا کنیم؟ (تجربه ای متفاوت و به یاد ماندنی)

«بوسه ملعون» فیلمی نیست که برای همه مخاطبان ساخته شده باشد، اما برای کسانی که به دنبال تجربه ای متفاوت و عکری در سینما هستند، می تواند یک کشف بی نظیر باشد. این فیلم به ویژه برای علاقه مندان به سینمای هنری، درام های روانشناختی و آثاری که به بازتعریف ژانرهای آشنا می پردازند، جذاب خواهد بود.

تماشای «بوسه ملعون» مانند ورود به یک دنیای خواب گونه و اغواگر است؛ دنیایی که در آن عشق، مرگ، شهوت و معصومیت در هم تنیده اند. این فیلم به جای ترساندن با جلوه های بصری خیره کننده یا صحنه های اکشن، با فضاسازی عمیق و شخصیت پردازی هوشمندانه، حسی از ناراحتی، وسوسه و زیبایی تاریک را به بیننده منتقل می کند. الکساندرا کاساوتیس با این اثر نشان می دهد که چگونه می توان با بودجه ای محدود اما دیدگاهی هنری غنی، فیلمی با ارزش های عمیق سینمایی خلق کرد.

اگر به دنبال فیلمی هستید که شما را به تفکر وادار کند، چالش های اخلاقی و وجودی را به نمایش بگذارد و در عین حال تجربه ای بصری و حسی منحصر به فرد ارائه دهد، «بوسه ملعون» انتخابی عالی است. این فیلم نه تنها شما را با داستان خون آشام ها سرگرم می کند، بلکه با کاوش در ماهیت عشق ممنوع و هویت در دنیایی که مرزهای اخلاق و غریزه در هم می شکند، تاثیر ماندگاری بر جای خواهد گذاشت. این یک دعوت به تماشای فیلمی است که بیشتر از آنکه صرفاً یک سرگرمی باشد، یک اثر هنری است که باید تجربه شود.

---

جدول مشخصات فیلم بوسه ملعون

مشخصه	جزئیات
عنوان اصلی	Kiss of the Damned
کارگردان	الکساندرا کاساوتیس
نویسنده	الکساندرا کاساوتیس
سال انتشار	۲۰۱۲ (جشنواره ونیز)، ۲۰۱۳ (اکران گسترده)
مدت زمان	۹۷ دقیقه
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
زبان	انگلیسی
ژانر	خون آشامی، ترسناک، عاشقانه، درام، گوتیک
رده بندی سنی	R (محتوای بزرگسال، صحنه های اروتیک، خشونت ملایم)
بازیگران اصلی	Joséphine de La Baume, Milo Ventimiglia, Roxane Mesquida, Anna Mouglalis
نمره Rotten Tomatoes	۶۸%

همانطور که می بینید، «بوسه ملعون» یک فیلم مستقل با مشخصات منحصر به فرد است که تلاش می کند از کلیشه های رایج ژانر دوری کند و اثری با عمق و اعتبار هنری ارائه دهد.

در پایان، «بوسه ملعون» نه تنها یک فیلم خون آشامی است، بلکه یک مطالعه عمیق بر روی عشق، وسوسه، هویت و خانواده است. این فیلم به یاد ما می آورد که حتی در تاریک ترین گوشه های وجودی نیز، زیبایی و انسانیت (یا خون آشامی) می توانند در کنار هم وجود داشته باشند. الکساندرا کاساوتیس با این اثر، مهر خود را بر سینمای مستقل می زند و نشان می دهد که می توان با جسارت و دیدگاهی نو، داستان هایی گفت که هم ذهن را درگیر کند و هم روح را به چالش بکشد. تماشای این فیلم، دعوتی است به سفری به دنیایی که در آن مرزهای واقعیت و خیال، عشق و خون، به طرز اغواکننده ای محو می شوند. این فیلم قطعاً برای کسانی که به دنبال چیزی فراتر از یک فیلم سرگرم کننده هستند، یک تجربه به یاد ماندنی و غنی خواهد بود.